اصول کافی جلد 4 ص51 حدیث 1

هشام بن سالم گوید شنبدم. حضرت صادق ع میفرمود خدای عزوجل فرماید بجنگ با من اعلان دهد انکس که بنده مومن مرا ببازارد از خشم من اسوده خاطر باشد انکس که

 بنده مومن مرا گرامی داردو اگر در میانه مشرق و مغرب زمبن افربده از افریده هایم جز یک مومن و یک پیشوای عادلی با او نباشد من بعبادت اندو از تمامی انچه در زمبنم افربدم بی نیاز باشم و هر اینه هفت اسمان و هفت زمین بخاطر او بر پا باشند برای اندو از ایمانی که دارند ارامشی  فراهم سازم که نیازی به ارامش دیگری نداشته باشدشرح مجلسی ره گوید مقصود از بی نیازی خداوند بعبادت هیچکس ندارد و نیز مقصود از بودن یک مومن  و یک پیشوا اهم است ازاینکه بالفعل ان مومن موجود باشد یا بالقوه زیرا چه بسا پبمبرانی که مبعوث شدند وتا مدتی کسی بانها ایمان نیاوردچنانچه درباب کمی عدد مومنین گذشت که حضرت ابراهیم ع یک تنه عبادت خدایرا میکردوکسی با او نبودتا انکه خداوند اورا باسپمعیل واسحاق مانوس کرد و بعصی گفه اندمقصود بیان حال این امت است پس منافاتی با تنهایی پیغمبران کذشته ندارد