اول کافی جلد2 ص408 بقیه از حیثوقبل

انگاه عصای پیکان داری بدست گرفت وبیرون امد ما در جلوش بودیم واوپا برهنه وپیراهن خود را هم تا نصف ساق بکمرزده بود و لباسهای دیگرش را بکمر زده بود چون حرکت کرد ماهم پیشاپیش حرکت کردیم یسر بسوی اسمان بلند  کرد وچهار تکبیر گفت که ماپنداشتم اسمان و دیوارها با ام  هم اواز بودند سرداران ومردم اماده و سلاح پوشیده و بهترین زینت را نموده دم درایستاده بودند چون ما ان صورت و هیبت بر انها در امدیم سپس امام رضا ع در امد ونزد در ایستاد و فرمود  الله اکبر   اللله اکبر  لله اکبر    الله اکبر   الله اکبر علی. مارزقنا من  بهیمهالانعام والحمد لله ما ابلانا. ما هم  صدا را میکشیدیم. و میگفتبم یاسر گویدشهر مرو از گریه وناله و فریاد بلرزه در امد  چون پیاده راه میرفت ودر یر هر ده قدم میایستاد سه تکبیرمی فرمود یا سر گوید ما خیال میکردیم که اسمان وزمین و کوه با ااو هم اواز  گفته و شهر مرویک پارچه گریه وشیون بود