اصول کافی ج 4 ص 417

 دستور به خواندن قران از روی ان   1 جضرت صادق ع در حدیث مر فوعی فرمود هر که قران را از روی ان بخواند از دیدگان خود بهره مند شود و سبب سبک شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه اندو کافر باشند  2 ونیز انحضرت ع فرمود هر اینه من خوش دارم  که در خانه قرانی باشد که خدای عزوجل بدان سبب شیطانها را از انجا از انخانه د ور کند 3 ونیز فرمود ع   سه چیز است که بدر گاه خدای عزوچل شکایت کند مسجد ویرانی که اهلش در ان نماز نخوانند و دانشمند و عالی که میان نادانها و چهال باشد  و قرانی که که گرد بدان نشتند و کسی انرا نخواند 4 ونیز فرمود ع خواندن قران از روی ان عذاب را از پدر و مادر سبک کند اگر چه ان دو کافر باشند  اسحاق بن عمار گوید بحضرت صادق ع عر ضکردم  قربانت گردم من قران را جفظ  دارم انرا از  حفظ بخوانم بهتر  است  یا ااز روی قران  فرمود بلکه انرا  بخوان و نگاه بقران کن و  از  روی ان بخوان که    بهتره  است  ایا ندانسته ای که نگاه  کردن در قران عبادت است  شمردن و هموار  خواندن قران با اواز خوش

اصول کافی ج 4 ص 362

در حدیث مر فوعی که سند ان بمعصوم رسانند حدیت کنند که فرمود هر که در خانه و اطاقی تنهابخوابد پس ایه الکرسی را بخواند و بگوید اللهم انس وحشتی و امن روعنی و اء عنی. علی وحدتی   حدیث 14   از اصول کافی  ص 363  بکیر گوید شنیده از  امیرالمومنین ع که می فرمود  رسولخدا ص بمن. فرمود ای علی ایا بتو نیاموزم کلماتی  هر گاه در ورطه امری که خلاصی از ان دشوار باشد یا بلایی افتادی پس بگو بسم الله الرحمن الرحیم و لا   حول قوه الا بالله العلی العظم  زیرا خدواند عزوجل ببرکت این دعا انچه خواهد از اقسام بلا از تو ددر کند  حدیث 12 اصول کافی  صفحه 362 از حصرت صادق ع فرمود هر که دنبال نماز واجب بگوید استودع الله العظیم الجلیل نفسی و اهلی وولدی و من یعنینی امرهو استودع الله المرهوب المخوف المتضیع  لعظمته کل شیء نفسی و اهلی وولدی و من یعینینی امره در یکی  از بالهای جبرییل در اید و خودش و خاندان و مالش محفوظ ماند     حدیث. 9 اصول کافی ص 290 امام صادق ع فرمود هر گاه درنده ای دیدار کردی بگو اعوذء برب دانیال والجب من شر کل اسد مستاء سد یعنی پناه می برم بپروردگار  دانیال و چاء از شر هر شیر درنده ای  شرح فیض ره گوید  تفسیر این حدیث چنانچه  صاحب تهذیب  شیخ طوسی ره در کتاب امالی حود از حضرت صادق ع روایت کند اینست که فر مود هر کس برای روزی اندوه بخود راه دهد گناهی بر او نوشته شود همانا دانیال ع در زمان پاد شاهی جبار و سرکش بود و اورا گرفت و در چاهی انداخت مجلسی ره گوید که ان پادشاه بخت انصر بود و درندگان را نیز با او در ان چاه انداخت ولی ان درندگان بانحضرت نزدیک نمی شدند و ان پادشاه دانیال را از ان چاه بیرون نیاورد تا خدا وند به پیغمبری از پیغمبرانش وحی کرد  که خوراک و طعامی برای دانیال ببر و سپس حضرت داستان امدن ان پیغمبر را بر سر چاه و حوراک اوردن و دعای دانیال را بیان فرماید