کسی که در را به روی برادر مومن خود ببندد
محمدبن سنان می گوید نزد امام رضا ع بودم به من فرمود ای محمد راستش این است که در زمان بنی اسراییل چهار مومن بودند ویکی از انها نزد سه تای دیگر رفت که در یک خانه را کوبید و غلامی در گشود و از او پرسید اقایت کجاست ۰۰گفت در خانه نیست مر د مومن باز گشت و غلام هم به نزد اقای خود بازگشت اقایش از او
پرسید چه کسی بود که در را کوبید گفت فلان کس بود و من در پاسخش گفتم شما در خانه نیستید اقا در برار این گزارش غلام خود خاموش شد و اعتنایی نکرد و غلام خود را در رد ان مومن سرزنش ننمود و هیچ کدام از ان ها از این جریان افسرده و نگران نشدند و به بحث خود ادامه دادند فردای ان روز ان مرد مومن با سه تن بر خورد کرد که از خانه بیرون امده و می خواستند به باغی که مر بوط به یکی از انها بود بروند پس به انان سلام کرد و گفت من هم با شما می ایم انها پذیرفتند و از پیش او گذشتند از او عذرخواهی نکردند او مرد فقر و مستمندی بود انها به راه خود می رفتند که ناگهان قطعه ابری باران بر سر انها امد وبر سر انها امد و بر سر ان ها سایه بیفکند ان ها چنین فکر کردند که باران است پس شتافتند تا باران نخورند چون ان ابر در بالای سرشان قرار گرفت منادی از میان ابر صدا زد ای اتش اینان را در بر گیر من جبرییل فرستاده خدایم پس ناگاه اتشی از میان ابر شعله کشید وان سه تن مومن را در بر گرفت واو تنها وهراسنده به جا ماند ودر شگفت و تعجب بود از انچه بر سر انها فرود امده بود و نمی دانست سببش چیست به سوی شهر برگشت و یوشع بن نون را ملاقات کرد وباو خبر داد و انچه را دیده و شنیده بود گزارش کرد یوشع ابن نون فرمود ایا نمی دانی که خداوند بر انها به خاطر کاری که با تو کردند خشم گرفت پرسید با من چه کاری کردند؟ یو شع برای او باز گفت ان مرد گفت من ان ها حلال کردم و از انها گذشتم فرمود اگر این بخشش تو بیش از نزول عذاب بود برای انها سودمند بود ولی اکنون برای انها سودی ندارد و ممکن است بعدها سودی داشته باشد
