عدم اصرار بر گناه و اعتراف به آن - اصول کافی ج4 ص158 حدیث 4 و 5

4- معاویه بن عمار گوید شنیدم حضرت صادق ع می فرمود هر آبنه بخدا سوگند هیچ بنده  با اصرار به گناه و ادامه دادن به ان از گناه بیرون نرود و هیچ بنده ای از گناه بیرون نرود جز با فرار و اعتراف به آن.

5- یونس بن یعقوب گوید که شنبدم حضرت صادق ع می فرمود هرکه گناهی کند و بداند که خدا بر او مطلع هست که اگر خواهد او را عذاب کند و اگر خواهد او را بیامرزد خداوند به همین آگاهیش او را بیامرزد اگرچه استغفار هم نکند.  شرح: مجلسی ره در جمله فعلم ان الله مطلع علیه گوید شاید مقصود علمی است که در نفس اثر کند و ثمره اش عمل باشد یعنی دنباله این علم باشد و دست از گناه بردارد و گرنه هر مسلمانی باین امر اعتراف دارد و هرکه منکر آن باشد کافر است و هرکه بر این علم بیندیشد و ادامه گناه از او سر زند بندرت و اگر گناهی هم از او سر زند دنبالش پشیمان و ترسان است در حقیقت تائب است و اگرچه بزبان طلب امرزش نکند.

* * *

اعتراف به نعمت و اعتراف به گناه - اصول کافی ج 4 ص 158 حدیث 2 و 3

2- امام باقر ع فرمود به خدا سوگند خداوند از مردم جز دو خصلت نخواسته است، یکی اعتراف به نعمت های او تا نعمت را بر ایشان بیفزاید و دیگر اعتراف به گناهان تا آنها را برای ایشان بیامرزد. 

3-  برخی از اصحاب عمربن عثمان از حضرت صادق ع حدیث کند که شنیدم  از آن حضرت می فرمود همانا مرد گاهی گناه کند و خدا بوسیله آن او را به بهشت بَرَد عرض کردم خداوند به سبب گناه او را به بهشت برد فرمود آری هر آینه او گناه کند و پبوسته از آن ترسان است و بر خود خشمناک است پس خداوند به او ترحم کند  و او را به بهشت برد. توضیح: مجلسی ره گوید این حدیث دلالت کند بر اینکه گناهی که باعث خضوع گردد بهتر از طاعتی است که موجب عُجب باشد.

* * * 

اعتراف بگناهان وپشیمانی از آنها - اصول کافی ج4 ص 157 حدیث 1

1- علی احمسی  از حضرت باقر ع حدیث کند که فرمود بخدا سوگند از گناه نجات نیابد و رها نشود جز کسی که بدان اعتراف کند. گوید و نیز ان حضرت ع فرمود در توبه پشیمانی کافی است شرح مجلسی ره در قسمت اول حدیث گوید یعنی اعتراف کند که گناه است زیرا کسی که گناهی مرتکب گردد انکار کند که این گناه است و انرا حلال بشمارد چنین کسی کافر است و توبه اش پذیرفته نشود واگر مقصود از اعتراف به گناه توبه باشد پس ممکن است ان را بر نجات کامل یا نجات قطعی حمل کرد زیرا بدون توبه شخص گنهکار در تحت اراده حق تعالی است اگر خواهد اورا عذاب کند واگر خواهد از او درگذرد و ممکن است حمل کرد با آنچه خبر پنجم بدان دلالت کند و در قسمت دوم گوید کفی بالندم توبه ظاهر اینست که مقصود پشیمانی کامل است که مستلزم تصمیم بر ترک آن در آینده باشد وگرنه ظاهرش که مجرد اکتفاء به پشیمانی باشد منافات با سابر اخبار دارد که دلالت  بر تصمبم بر ترک در آینده نیز دارد.

* * *