اصول کافی جلد 1 ص 284 حدیث 2

مگر مردم مقام و منزلت امامت را در میان امت میدانند تا روا باشد که به اختیار و انتخاب ایشان واگذار شور همانا امامت قدرش والاتر و شانش بزرگتر و منزلتش عالیتر و مکانی منیعتر و عمقش گودتر از آن است که مردم با عقل خود به آن رسند با باریشان دریابند و با انتخاب خود امامی منصوب کنند همانا امامت مقامی است که خدای عزوجل بعد از رتبه نبوت و خلوت در مرتبه سوم به ابراهیم خلیل ع اختصاص داده و به ان پذیرد مصرفش ساخته و نامش را بلند و استوار نموده و فرموده ص124 بقره همانا من تو را امام مردم گردانیدن ابراهیم خلیل ع از نهایت شادیش به ان مقام عرض کرد از فرزندان من هم خدای تبارک و تعالی فرمود پیمان و فرمان من به ستمکاران نمی رسد پس این آیه امامت را برای ستمکاران تا روز قیامت باطل ساخت و درمیان برگزیدگان گذاشت سپس خدای تعالی ابراهیم را شرافت داد و امامت را در فرزندان برگزیده و پاکش قرار داده و فرمود 72 انبیا و اسحاق و یعقوب را اضافه به اون بخشیدیم و همه را شایسته نمودیم و ایشان را امام و پیشوا قرار دادیم تا به فرمان ما رهبری کنند و انجام کارهای نیک و گذاردن نماز و دادن زکات را به ایشان وح ی نمودیم آنها پرستندگان ما بودند پس امامت همیشه در فرزندان او بود و در دوران متوالی و یکدیگر اسم میبردند تا خدای تعالی به پیغمبر ما به ارث داد و خود او جل و تعالی فرمود آیه 68 سوره 3 همانا سزاوارترین مردم به ابراهیم پیروان او و این پیغمبر و اهل ای مانند خدا ولی مومنان است پس امامت مخصوص ان حضرت گشت و او به فرمان خدای تعالی و طبق آنکه خدا واجب ساخته بود و آن را به گردن علی نهاد و سپس در میان فرزندان برگزیده او که خدا به آنها علم و ایمان داده جاری گشت و خدا فرموده 56 سوره 30 آنها که علم و ایمان گرفتند بودند گویند کتاب خدا تا روز رستاخیز به سر برده ای پس امامت تنها در میان فرزندان علی است زیرا پس از محمد پیغمبری نیست این نار آنان از کجا و به چه دلیل برای خود امام انتخاب میکنند همانا امامت مقام پیغمبران و میراث اوصیا همانا امامت و مقام امیر المومنین و میراث حسن و حسین ع است 

اصول کافی حلد

کافی جلد ا ص 283 حدیث ا عبدالعریز بن مسلم گوید

مادر حصرت رصادر مروبودیم در اعاز ورود روز جمعه در مسجدجامع انجمن کردیم حصار مسجد موصوع امامترابحث قرار داده واختلاف بسیار مردم رادر ان زمینه باز گو میکردند من خدمت اقایم رفتم وگفتگوی مردم را امامت بعرصش رسانیدم حصرت ع لبخندی زد و فرمود ای عبدالعزیز این  مردم نفهمیدندو از ارای صحیح خود فریب خورده وعافل گشتند هماناخدای عزوجل پیعمبر ص خویش قبص روح نفرمود تادین را برایش کامل کردو قران رابر او نارل فرمودکه بیان هر چیز در اوست حلال وحرام وحدودواحکام وتمام احتیاجات مردم را در قران بیان کرده و فرمود 38 سوره6 و چیزی در این کتاب فرو گدار نکردیم ودر حجه الوداع که سال اخر عمر پیعمبر ص بوداین ایه نازل شد فرمود 3 سوره5 وامروز دین شما راکامل کردم ونعمتم رابر شماتمام نمودم ودین اسلام برای شما پسندیدم و موصوع از دین است تا پیعمبر ص جانشین حود را معرفی نکند تبلیعش راکامل نساخته است و پیعمبر ص از دنیا نرفت تا انکه نشنانه های دین رابرای امتش بیان کردوراه ایشانرا روشن ساختو انها رابر شاهراه حق واداشت و علی را بعنوان پیشوا وامام منصوب کردوهمه احتیاجات امت را بیان کرد پس هرک گمان کند خدای عزوجل دینش را کامل نکرده قرانرا رد کندبان کافر است 

اصول کافی جلدا ص 234

امام صادق ع فرمود خداخیر بنده اش 

کافی جلد ا ص 276 حدیث ا

 ابوخالد کابلی گوید از امام باقر ع پرسیدم تفسیر قول خدای عزوجل را 8 سوره64 بخداورسولش و نوری که فرستاده ایم ایمان اورید فرمود ای اباخالد بخدا سوگند که مقصود از نور ایمه از ال محمد  ص باشند تاروز قیامت بخدا که ایشانند همان نور خدا که فروفروستاده بخدا که ایشانند نور خدا در اسمانها وزمین بخدا که بحدای ای ابا خالد نور امام در دل مومنین از نور  خورشید تا بان در رور دوشن تر است بخدا ای که ایمه دلهای مومنین را منورسازند و خدا از هرکس خواهد نور ایشان پنهان دارد پس دل انها تاریک گردد بحدا ای اباخالد بنده ای مارادوست نداردو از ماپیروی نگند تا ابنکه خدا قلبش را پاکیزه کرده باشد و خدا قلب بنده ای را پاکیزه نکند  تا اینکه با ما خالص شده باشد و اشتی کرده باشد یکرنگ شده باشد و سازگار چون باما سازش کرد خدااز خساب سخت  نگاهش داردو از هراس بزرگ رور قیامت ایمنش سازد

و اصول کافی جلد 1 ص378 حدیث 3

 سدیر گوید من و ابو بصیر و یحیای بزاز و داود بن کثیر در مجلس نشسته بودیم که امام صادق علیه السلام با حالت خشم وارد شد چون در مسند خویش قرار گرفت فرمود شگفتا از مردمیکه گمان میکنند ما غیب میدانیم کسی جز خدای غزو جل غیب نمیداند من میخواستم فلان کنیم را بزنم او از من گریختو من ندانستم که در کدام اطاق منزل پنهان شده است  سدیر گوید چون حصرت از مجلس برخاست و بمنزلش رفت من و ابو بصیر و میسر خدمتش رفتیم و عرض کردیم قربانت گردیم آنچه در باره کنیزت فرمودی  شنیدیم و ما میدانیم که شما علم زیادی دارید علم غیبرا بشما نسبت ندهیم فرمود ای سدیر مگر تو قران را نمیخوانی ع رصکردم چرا فرمود در انچه از کتاب خدای عزوجل خوانده ایی این ایه 40 سوره 27 را دیده ای  مردیکه بکتاب دانشی داشت گفت من آنرا پیش از انکه چشم بهم نزد تو آورم عرض کردم قربانت گردم این ایه را خوانده ام فرمود ان مرد را شناختی و فهمیدی چه اندازه از علم کتاب نزد او بود عرض کردم شما بمن خبر دهید فرمود باندازه یک قطره اب سبت بدریای ا خصر  بحر محیط  غر کردم قربانت گردم چه کم فرمود ای سدیر چه بسیار است ان مقداریکه برای کسیکه خدای عزوجل اورا بعلمیکه اکنون بتو خبر میدهم نسبت ندادهاست 

کافی جلد 1 ص 375 حدیث 1

امام صادق علیه السلام فرمود خدای تبارک و تعالی دو گونه علم است ا علمی که ملائکه و پیغمبران و رسولان و پیغمبرانشان بان آگاه ساخته ما هم میدانیم علمی که برخودش اختصاص داده و هر گاه در موضوعی ازآن علم بدا حاصل شود مارا آگاه سازد و بر امامان پیش از ماهمعرصه شود

کافی جل لد 1 ص 375 حدیث 4

امام صادق علیهمالسلام  فرمود چیزی از علم از نزد خدای عزوجل خارج نشود جز اینکه بر سولخداصلی الله علیه واله آغاز شود  سپس امیرالمومنین علیه السلام رسد و سپس با مامان دیگر یکی پس از دیگری تا امام آخر از امام اول عالم تر نباشد توضیح در اینجا علامه مجلسی ره حدیث از  بصاییرالدرجات نقل میکند که حاصلش اینست افزایش علم پیغمبر صلی الله علیه واله و ائمه راجع بدست ور اجرا احکامست چنانچه در حدیث 644 ذکر شد نه آنکه راجع حلال و حرام باشد زیرا ایشان همیشه حلال و حرام را بطور کامل میدانند و آنچه را امام میداند پیغمبر صلیالله علیه واله هم مینزد داندزیرا که دستور علم تازه از خدا بفرشته رسد واو نزد پیغمبر برد و پیغمبر صلی الله علیه واله نزد علی علیه اسلام فرستد واو نزد حسن فرستد  و همچنین بهر یک از آیینه عرضه شود 

اصول کافی مجلد 1 374حدیث 1

امام صادق  ع می فرمود اگر علم ما افزایش نیاید بی علم بمانیم ذریح گوید اماعرصه کنند م صادق علیه السلام ای ذریح اگر افزایش علمی پیدا نکنیم بی علم بمانیم ع رصکردم آیا بغلم شما چیزی زیاد میشود که پیغمبر صلی الله علیه واله نمی دانست فرمود هر گاه بنای افزایش علم باشد اول آنرا بپعمبر صلیالله علیه واله عرضه کنند سپس بر امامان تا برس بما 

کافی جلد 1 ص256 حدیث 2

امام صادق می فرمود همانا زمین در هیچ حالی از امام خالی نگردد برای آنکه اگر مو منین چیزی در اصول با فروغ دین افزودند آنهارا بر گرداند و اگر چیزی کم کردند برای آنها تکمیل کند