اصول کافی جلد 3 ص 281. حدیث 13

حضرت ابوالحسن ع هر که برادرمومنش براب حاجتی نزد اواید  رجمتی باشد که خدای تبارک وتعالی بسوی او کشانیده  پس اگر انرا بپزرد بولایت ما پبوستن داده وولایت مابولایت خدا  پیوسته است و اگر با وجود انکه توانایی بر قضا حاجت او دارد اورا رد کند خدا در فبرش ماری از اتش باو مسلط کند که روز قیامت اورا بکزدچه انکه امرزبده یا معذب گناه. دیگری داشته یا نداشنه باشد  واگر حاجت خواه اورا معذور دارد وضعش بدتر است شرح یعنی علاوه بر گزیدن مار عذابش بیشترش  کنند زیرا وقتی صاحب حاجت  معذورش که هرچه اصرار گندجواب انکارشنود علاوه بر انکهدر قضاحاجت برادر مومن نباید مسامحه کردتا مجبوربمعذورش داشتن گردد