اصول کافی جلد 2 ص337 حدیث 25

امام صادق ع فرمود چونگایر حبشه لش،د خودرا همراه پیلان بسوی مکه فریتاد تا خانه کعبه را خراب کند بشران عبدالمطلب ر خوردند و انهارا پیش راندند این خبر بعبدالمطلب رسید او نزد امیر حبشه امد دربان امیر در امد وگفت این عبدالمطلب بن هاشم است گفتچه میخواهدمترجم گفت امده است وتقاضا دارد که شترانی که لشگر تو بردهاند باو برگردانی پادشاه حبشه باصحابش گفت این مرد رییس و پیشوای قومی است که من برای خراب کردن خانهایکه عبادتش میکنند امدهام واو رهاکردن شتران. از من میخواهد  اگر او دست ازداشتن از خراب کردن کعبه را از من میخواست می پذریفتم شترانش باو بر گردانید عبدالمطلب بمتر جمش گفت سلطان بتو چه گفت مترجم باو گزارش باو گزارش داد عبدالمطلب گفت من صاحب شتر هستم وخانه صاحبی دارد که انرانگه میدارد شترانرا باو پس دادند و عبدالمطلب بجانب منزلش بر گشت هنگام مراجعت بفیل بر خودد باو گفت ای محمود فیل سرشرا حرکت داد باو گفت می دانی ترا برای. چه اوردندتا خانه پروددگارت را خراب کنی چنین کاری را انجام میدهی  با سر اشاره کرد نه عبدالمطلب بمنزلش ت کر چون صبح  شد لشکریان فیل را بردند تا وارد خانه شود فبل سربازو امتناع ورزبد انهنگام علدالمطلب بیکی ار غلامانش گفت بالای کوه رو ر تا چه بینی گفت یک سیاهی از طرف دربا میبینم گفت چشمت بهمه انها گفت نه ولی نزدیکست برسد چون بنزدیک شد گفت پرنده بسیار یست که انها نمیشنا سم و  هر یک از انها سنگی باندازه  سنگی که با پشت ناخن میپرانند یا کوچکتر در منقار دارد عبدالمطلب  گفت بپردگار عدالمطلب جز این قوم را نخواهند تا انگاه که بالای سر همه لشکر قرار گرفتند سنگ ریزه راانداجتندهر سنگریزه بر سر مردی فرود امد واز مقعدش. خارج شدو اورا بکشت از ان لشکر جز یک مرد جان بدر نبرد که رفت وگزارشرا بمرد مگفت  چون گزارشرا گفت پرنده سنگ ریزه را افکند واوراهم کشت