اصول کافی جلد 3 ص 234 حدیث 26
حسن بن علی صلوات الله علیهما برای مردم سخنرانی کرد و فرمود ای مردم بشما خبر دهم از حال برادریکه داشتم که در نظرم از همه مردم بزدگتر بود بالا تربن چیزی که اورا در نظرم بزرگ کرده بود پستی وحقارت دنیا در نظر او بود او تسلط شکم خارج شده بودچیزی راکه نداشت و نمیخوآست و چون پبدا مبکرد روب نمینمود از تسلط فرج خود هم خارج شده بود از اینرو عقل و رایش سبکی نمیکردنادانی بر او تسلطی نداشت از ابنرو دست خویش جز بجانب شخص با اطمینان و برای. سود دراز نمیکردپر اشتهاو نار.اضی و ملول نبود پر اشتهاو ناراضی و ملول نبودبیشتر عمرش خاموش بود و چون سخن میگفت بر گویندگان غلبه میکردوارد جدال ستیزه نمیشد ودر وعوا شرکت نمیکرددلیلی نمیاورد تا قاضی را ببابدجزبا دلیل سخن نمیگفت یا صبر میکرد تا خدا را حاکم یابد از برادرانش غفلت نمینمود چیزی را بدون انها بخود اختصاص نمیداد لاغر بود و مردم ناتوانش. میشمردند ولی چون پای مددب بمیان میامد شیر جهنده گردنفر از بود کس را بکرداری که عذر خواهی از ان ممکن است سرزنش نمیکرد صبر میکردتا عذر خواهی حاصل شود انچه را بدیگران مبگفت خودش مبکرد وانچه را هم براب تقیه یا مصلحت دیگری بمردم نمیگفت خودش میکرد بمردم احسان میکرد چه وعده میدادو چه نمیداد چون دو کار برایش پیش میامد که نمیدانست کدامیک انها بهتره هر یک را بهوای نفس نزدیکتر مبدبد مخالفت مبکردبیماری و دردش را جز بکسیکه امید بهبودیاز او داشت اظهار نمینمود و جز با کسیکه امید خیر خواهی داشت مشورت نمیکرد دلتنک نمیشد و ناراضی نبود وشکایت نمیکرد و پر خواهش نبود وانتقام نمیجست و از مکر دشمن هم غافل نبود بر شما باد که همه این اخلاق شریفه رابدست اورید اگر میتوانید بدست اوردن اندک از رها کردن بسیار بهتر است پس هر قدر میتوانید بدست اورید نیرو و توانی جز بوسیله خدا نیست
