اصول کافی جلد 3 ص21 5

امام صادف ع راجع بقول عزوجل فطرت خدایی است که مردم را بر ان افریده است فرمود انهارا بر یگانه پرستی افرید شرح فطرت بمعنی سرشت و افرینش انسان ا ست با صفتی مخصوص و مقصود از این روایات اینست که خدایتعالی انسانرا با صفت خدا پرستی افرید واین معرفت و این معرفت را در دات او نهاد او بودیعت  گداشته است بنحویکه اگر انسان خود را از تلقینات ووساوس خانواده ومجیط بر کنار دارد واز دیده سرشت و فطرت بی الایش خود بنگرد بصانع و خالق خویش اعتراف مبکند و اگر ابن صفت را خدایتعالی در فطرت انسان نمیگداشت هیچکس خدا شناس نمی گشت اکنون که میبینیم هر یکاز افراد بشر به تکاپو آفتاده و معلود و سانعی برای خود انتخاب مبکنند دلبل بز فطری بودن انست ر نهاد اولبه انها منتهی برخی از افراد در تطبیق مصداق دچار اشتباه گشته اندونیز گاهی الودگیهای متراکم محبط روب فطرت پاک انسانرامی پوشاند واورا دچار تردید یا انکار صانع مبکند ولی همین افراد گاهی که گرفتار بیچارگی می شوند در جهان طبیعت مرجع و پناهی برای خود نمی بینند . فطرت پاک و منورشان تجلی می کند و از میان کشتی که نزدیک به غرق شدن است،فریاد خدایا و پروردگارا از آن ها بلند می شود.