اصول کافی جلد 3 ص376 حدیث 24 و25 م

سماعه گوید شنیدم امام صا دقع ع میفرمود خدا نعمتی به بنده ،یی نداده که ز او بگیرد جز اتکه گناهی کند که بدان سزاوار سلب نعمت شود 25 امام صادق ع میفرمود خدای عزوجل یکی از پیغمبرانش را قومش فرستاد و باو وحی فرمود که بقومت هر اهل قریه و مردمیکه و مردمیکه بروشاطاعت من باشند و در انحال بانها خوشی و فراوانی رسد وسپس از انچه د ارم بدانچه ناپسند دارم از اطاعتم بمعصیت گرایند انها رااز انچه دوست دارند بانچه نا خوش دارند از خوشی بنا خوشی منتقل کنم و هر اهل قریه و  قریه و خاندانی کهنافرمانیم کنند  بسختی افتندسپس انچه ناپسند  دارم. بانچه دوست دارم از معصیت. باطاعت گرایند انها را از انچه نمیخواهند بانچه دوست دارند منتقل کنم. ونیز بانها بگو رحمت من بر خشم و غضبم پیشی دارد پس .ار رحمتم نومید مباشید زیرا گناهی را که میامرزم نزد من بزرگ نمیناید بانها بگو با عناد  ولجبازی در معرض خشم من. نیایند و دوستانم را سبک نشمارند زیرا هنگام خشم هیبتهایی ذارم که هیچ یک از مخلوقم تاب مقاومت انها را ندارند