اصول کافی جلد 4 ص 146 حدیث 2 و3

حضرت صادق ع فرمود همانا  بنده بامداد کند در حالی که مومن باشد و شام کند در حالی که کافر است  و بالعکس گاهی  شود صبح کندکافر وشام کند مومن و دراین میان مردمی هستندکه ایمانشان عاریت است و سپس از انها گرفته شود و انهارا ممارین یعنی ع اریت داده شدگان نامند. سپس فرمود فلانی از انهاست  3عیسی شلقان گوید روزی نشته بودم و حضرت موسی بن جعفر ع که در ان. زمان کودکی بود بر من گذر کرد. بره ای با اوبود گوید من عرضکردم ای پسرمن میبینی پدر شماچه میکند ما را بچیزی فرمان دهد سپس از همان از چیز نهی وجلوگبری کند بما. دستور داده که ابوالخطاب را دوست بداریم پس دستور داد که اورا لعن کنید وازاو بیزاری جوییم پس انحضرت ع در حالیکه پسر بچه ای بود فرمود همانا خداوندخلقی رابرای ایمان افرید و ان ایمان زوال ندارد و خلقی را افرید برای کفر که زوال نداردو در این. میان هم خلقی افرید وایمان هم بعاریت واین ها را معارین نامندکه هرگاه خداوند.  بخواهد. ایمان را  ازایشان بر گیرد و ابوالخطاب از کسانی  است که ایمان را. بعاریت  بدو داده بودند  گوید پس از ان من خدمت حضرت  صادق. ع  شرفیاب شدم و انچه بفرزندش  ابوالحسن موسی گفته بودم و پاسخی که بمن داده بود. همه را  بعرض امام صادق  ع رساندم حضرت فرمود  این کلام جوشش نبوت است یعنی از سرچشمه نبوت جوشیده است