اصول کافی جلد 4 ص 152 حدیث 2

سعد از اما باقر ع حدیث کند که فرموده همانا دلها چهار گونه اند دلی که در ان نفاق وایمانستو دلی که وارونه است ودلی که مهر خورده است واز چرک وزنگ روی ان پوشیده است و دلی که تابناک و پاکیزه است من عرضکردم تابناک کدام است فرمود انکه چون چراغی در ان اسک و اما دل مهر خورده ان دل منافق است و اما دل تابناک ان دل مومن است که اگر خدا باو بدهد شکر کند و اگر گرفتارش کند صبر کند و اما وارونه ان دل مشرک است سپس این ایهرا خواند ایا انکس که نگونساز بر روی خویش راه رودراهنمون تراست یا انکس که میروداستوار بر راهی راست  سوره ملک ایه 22واماان دلی که در ان ایمان ونفاق هردو هست دل ان مردمی است که در شهر طایف بودند و گاهی مومن وگاهی منافق بودند پس هر کدام در حال نعاق مرگش فرا میرسد از لحاظ ایمان هلاک بود واگر در حال ایمان اجلش میرسید رستگار بود توصیح مجلسی دره گوید ذکر مردمان طایف از باب مثبل است ومقصود همه ان مردمی باشند که شک دارند ودر حال شک وتردید روزگاشان را بس. برند