اصول کافی جلد 4 ص 247 حیث 1 ذکر صلکات بر محمد ص و خاندانش علیهالسلامدر دعا و غیر ان
حضرت صادق ع فرمود پیوسته دعا محجوبست ومبانه ان و استجابتش حجاب و پرده ای ایل است تا بر محمد والش صلوات فرستاده شود که انگاه. پرده وحایل بر طرف شود شرح رری در نایهگفته است صلوه در لغت بمعنای دعاست و عبادت مخصوصه را که شامل دعا است صلواه گفته اند و بزخی گفته انددر لغت بمعنای تعظیم است و عبادت مخصوصه راهم صلوه ،گفته اند چون در ان تعظبم خداونداست تا انکه گوبد واینکه اما اینکه گوییم اللهم صل علی محمد وال محمدمعنایش اینست ه خدایا اورا بزرگوار کن در دنیا بوسبله بلند کردن نام او و اشکار کردن دعوت ونگهداری شریعتش و در اخرت بقبول کردن شفاعت او در باره امتش دوچندان کردن اجر و پاداش فیض در وافی گوید معنای صلوه خدا بر پیغمبرش ص افاضهءکرامات و لطایف نعمتها ست براو واما صلوات ما وفرشتگان بر او پس ان در خواست ان کرامت و اضافه ان بر اواست مجلسی ره گوید مشهور انست که صلوه از خدای سبحان رحمت است واز فرشتگان اسغفار و طلب امرزش واز بندگان دعا است ودر میعنای ال واله گفته است ال پیغمبر ص نزد شیعه امامیه عترت طاهره و خاندان معصوم او هستند و اینکه شهید ثانی ره انرا مخصوص بامیرالمومنین و فاطمه و حسن وحسین علیهمالسلام کرده است وجهی و دلیلی ندارد و اما نزد عامه در ای باره اختلاف بسیاری است پس برخی گفته اند ال پیغمبر ص تمامی امت او هستند و برخی گفته اند عشیره اویند و برخی گفته اند هر که از بنی هاشم و بنی عبدالمطلب که گرفتن زکاه بر انها حرام است ال پیغمبرند و سپس وجوهی برای اینکه دعا بدون صلوات محبوبیت محجوبست ذکر فرموده است
