اصول کافی جلد 4 ص 451 حدیت1

حضرت صادق ع فرمود هر زمان  امیرالمومنین ع بمنبر میرفت   میفرمود سزاور است  از برای مسلمان که از رفاقت با سه کس دوری جوید پر روی،بیباکی که تباهکار است واحمق و دروغگو اماشخص پروری تباهکارا ست کردار خویشتن  رابرای تو بیاراید و دوست دارد که تو نیز مانند او باشی و نه در کار دین تو را کمک کند ونه در کاراخرت و نزدبکی با او جفا کاری و سنگدلی است و وورود و خروج او و رفتکو امدش برای تو ننگست واما احمق پس کار خیری در باره تو انجام ندهد و بجلو گیریش از رسیدن بدی بتو امیدی  نیست  اگرچه خود را بتلاش  اندازد و بسا که بخواهد بتو سودی برساند ولی از روی حماقت و زیانت رساند پس مرگ او به از زندگیش میباشد و خموشی او به از گفارش و دوری او از تو به. از نزدیکی اوست واما  دروغکوزندگی کردن با او بر تو گوارا نشود گفتار تو را بدیگرانباز گوید واز دیگران. بسوی تو ارد هر گاه افسانه را بپایان رساند انرا بافسانه دیگری مانند ان بچسباند ودر نسخه وافی و مطها است  یعنی بکشاند  تا بدانجا که راست گوید ولی کسی باور نکند و میانه مردمانرا بدشمنی  پراکنده سازد ودر سینه ها  تخم کینه افشاند وبرویاند از خدای عزوجل بپرهیزید و خود را بپایید