اصول کافی جلد 3 ص 302 حدیث 3

  فضیل گوید بامام صادق ع عرضکردم مردم را بامر امامت دعوت کنیم فرمود ای فضیل چون خدا خیر بنده یی را  ا خواهد بفرشته ای امر کند که گردن اورا گرفته  خواه یا نا خواه اورا داخل امر امامت کند امام صادق ع فرمود این امر امامت خودرا برای خدا قرار دهید نه برای مردم زیرا انچه برای خدا است از ان. خداست عملبکه برای خدا خالص باشد خود او پاداش و ثوابش دا عطا کند و انچه برای مروم باشد باسمان بالا نرودپذبرفته خدا نگردد بر سر دین خود با مردم ستیزه نکنید زیرا ستیزه بیمار کننده دلست هماناخوای عزوجل به پیغمبرش فرمابد تو هر که را دوست داری هدایت نکنی بلکه خدا هر که را خواهد هدایت کند 56 سوره 28و باز فرماید ایا تو میتوانی مردم را بزور وادار کنی که مومن باشند 99 سوره 10 مردم را کنید زبرا مردم از همین مردم تعلیم گرفته اند وشما از رسولخداص و علی ع تعلیم گرفته اند این کحا و ان کجا من از پدرم شنیدم که میقرمود هرگاه خدا برای بنده یی نوشت ولازم فرمو.د که در این امر داخل شود بسوی ان شتابنده تراز مرغ بلانه اش گردد

اصول کافی جلد 3 ص 302 حدیث 2

ثابت ابی سعید گوید امام صادق. ع  بمن رمود شما را با مردم دست بدارید و هیچکس را بمذهب خود نحوانید بخدا که اگر اهل اسمان واهل زمین تصمیم گیرند که بنده ای رو که خداهدایتش را خواسته گمراه کنند نتوانند از مردم دست بداربد وهیچکس از شمااز راه دلسوزی نگوید این برادر منست پسر عموی منست همسایه منست زیرا هرگاه خدای عزوجل خیر بنده ای را خواهد روحش را پاکیزه کند انگاه هر خوبی را بشنود بشناسد وبپذیرد وهر زشتی بکوشش رسد انکار کند سپس خدو دردلش کلمه یی افکند که بسب ان کارش را فراهم سازد یعنی امامت را بدلش القا کند تاکاز برکت راهنمایی اییمه علیهم السلام امر دنیاواخرتش مرتب گردد وسامان یابد  

اصول کافی جلد 3 ص301 حدیث 1

 کلیب بن معاویه گوید امام صادق ع بمن فرمود از مردم دور شوید انها را بمذهب حق نخوانید همانا خدای عزوجل چون خیر  بنده ای را خواهد در دلش نقطه و اثری گذارد نور هدایت در دلش افکند اورا رها کند او خود بگردش افتد وحق را بجوید سپس فرمود کاش هر گاه با مردم بسخن میپرداختید میگفتید ما از راهیکه خدا رفته رفتهایم و هرکه را خدا  انتخاب کر د ه انتخاب  کرده ایم خدا محمد را انتخاب کرد  ما ال محمد را صلی الله علیه واله انتخاب کردیم 

اصول کافی جلد 3 ص 300 حدیث 2

فضیل بن یسار گوید بامام باقر ع عرضکردم خدای عزوجل در کتابش فرماید و هر که اورا زنده کند گویا همه مردم را زنده کرده کند یعنی اورا از سوختن و غرق شدن نجات داده عرضکردم کسبکه اورا از گمراهی بسوی هدایت برد چگونه  است فرمود این تاویل اعظم ایه است یعنی ایه شامل این معنی. هم هست این معنی مهمتر وعالیتر از معنی اولست 

اصول کافی جلد 2 ص 273 حدث 3

زمانی که عاصم بن زیاد عبا پوشید وجامه نرم را بیرون کرد و برادرش ربیع بن زیاد شکایت اورا خدمت امیرالمومنین .ع اورد که او همسرش را غمگین نموده و فرزندانش را اندوهناک ساخته حضرت فرمود عاصم را نزد من اورید اورا خدمتش اوردند چون حضرت اورا دید چهره در هم کشید و فرمود از همسرت خجالت نکشیدی بفرزندانت رحم نکردی گمان میکنی که خدا رح، نکردی گمان میکنی که خدا چیزهای خوب وپاکیزه را برای تو حلال کرده و نمیخواهد از انها استفاده کنی تو نزد خدا پست از انی مگر خدا نمیفرماید  خدا زمین را برای استفاده مردم نهاد که در ان میوه و نخل غلاقداراست 11سوره 55 مگر خدا نمی فرماید دو دریا را گذاشت که  بهم برسند میانشان حایلی است  که بهم تجاوز نکنند تا انجا که فرماید از انها لو لو و مرجان بیرون میشود 22 سوره 55  بخدای سوگندکه بکار بردن نعمتهای خدا را با عمل نزد او محبوتر است از بکار بردن انها را با گفتار یعنی شکر عملی بهتر  از شکر قولی است و شکر قولی انستکه نعمت های خدا را بیاد اورد وبزبان شکر کند در صورتبکه خدای عزوجل میفرمابد واما نعمت  پروردگارت را باز گو 11 سوره 93 بنا بر این شکر عملی لازم تر ومحبوتر است عاصم گفت یا امیرالمومنین پس چرا خود شما بخوراک سخت و پوشاک درشت اکتفا نموده یی فرمود وایوبر تو  همانا خدای عزوجل بر   پیشوایان عدالت واجب ساخته که خود مردم ضعیف و ناتوان گیرند تا فقر وتنگدستی  فقیر را ازجا بدر نبرد  عاصم بن زیاد عبا را گذاشت وجامه نرم در بر. کرد

اثول کافی جلد 3 ص273 حدبق 2

معلی بن خنیس گویدروزی بامام صادق ع عرضکردم ال فلان بنی عباس و نعمتهایی را که دارند بیاد اوردم و با خود گفتم ا ر این برای شما میبود ما باشما ما هم با شما در عیش وخوشی بودیم فرمود هییات ای معلی اگر چنین میبود وما حکمفرما بودیم بری ما جز نگهبانی شبانه وتلاش روزانه و پوشک ز بر و درشت وخوراک سحت و بی خورش چیزی نبود از این رو ان امر از مابر کنار شد ایا تو دیده یی که هرگز خدایتعالی بردن حقی را جز این نعمت قرار دهد یعنی تع،جب اینجاست که بنی عباس حق مارا غصب کرده بر مسند ما نشسنه اند ولی در حقیقت ظلم انها نسبت بما نعمتی است برای ما زیرا. که زیرا که نگهبانی شبانه وتلاش روزانه را از گردن ما ساقط نموده است  

اصول کافی چجلو 3 ص334 حبث 27

مهزم اسدی گوید امام صادق ع فرمود شیعه ما کسی است که صدایش از گوشش تجاوز نکند فریاد نکشد و دشمنیش از بدنش تنها تن خود را برنج اندازد نه دیگران را و مارا اشکار نستایدتا کینه. مخالفین را  برانگیزد با عیبگویما همنشینی نکندو با دشمن ما ستیزه نکند اگر مومنیرا بیند احترام کند  اگر بجاهلی بر خو رد  از او دو ری کند عرضکرد پس تکلیف من با این شیعه نماها چیست فرمود در میان انهاجداشدن خوب  از بد وتبدیل خوب وبد  و امتحان   واقع شودفحطی بر ایشان پیش اید که نابود شوندو بیمارر وبایی انهارا بکشد و اختلافیکه متفرقشان ساز دشیعه ما  سی است  که چون سگ عوعو نکند و مانند کلاغ طمع نورزد واگرهماز گرسنگی بمیرد از دشمن ما چیزی نخواهد

اصول کافی جلد 3 ص 383 حدیث 12

فضیل گوید مام صادق ع فرمود تا زمانیکه مرد روی شکم زن زانیه است روح ایمان از او سلب میشود عرض کردم بفرمایید اگر قصد زنا کند چطور فرمود نه روح ایمانش سلب نشود بگو بدانم اکر قصد دزدی کند دستش بریده مبشود پس هپمچنانکه با قصد دزدی دست بربده نمیشود با قصد رنا هم روح ایمان سلب نمیشود و این مفاسد و عقوبات بر انجام فعل مترتب است نه بر قصد ان  13 صباح بن سبابه گوید خدمت امام صادق ع بودم که مخمد بن عبده بحصرت عرضکرد زانی در حال زنا کردن مومن است فرمود نه زمانیکه روی شکم ان زت است ایمان از او سلب شود و چون بر خیزد ایمان باو برگردد  من عرضکردم قصد دارد دو بار زنا کند فرمود چه بسا قصد میکنددوبار زناکند ولی نمیکند پس با قصد زنا ابمانش سلب نشود

اصول کافی جلد 3 ص382 جدیث 10

امام صادق ع میفرمود گناهان کبیره نومبدی از رحمت خدا در دنیا ویاس از مرحممت او در اخرت وایمنی از مکر خدا یعنی ز عذاب او و قتل نعسیکه خدا حرام کرده و نافرمانی پدر ومادر و خوددن مال یتیم بنا حق و خوددن ربا بعداز دانستن  تعرب بعد از هجرت متهم ساختن زن پاکدامن ک فرار از جهاد  بامام ع عرض شد  بفر مایید  کسیکه  مرتکب کبیره شه و بی توبه بمرد از ایمان خارجست و عذاب او مانند عذاب مشرکین باشد که مخلد و جاودانست یا پایان میپذیرد فرمود اگر اعتراف کند که گناه کبیره کرده و بر او حرامست ودر ارنکابش عذاب میشود وحلال نیست  عذاب میشود عذابش از اولی سبکتر است و انگاهاز ایمان بیرونش میبرد ولی از اسلام خارجش نمیکند

اصول کافی جلد 3 ص381 دیث 9

امیرالمومنین ص فرمود بر هر بنده یی چهل پرده کشیده  شده تا وقتی چهل گناه کبیره مرتکب شود چون مرتکب چهل کبیره شد پردها از او برداشته شود وانگاه خدا بان فرشته ها وحی فرماید که بنداه ام را با بالهای خود بپوشاند فرشتگان اورا با بالهای خود بپوشاند سپس ان بنده کارزشتی را نگذارند جز انکه مرتکب شود تا انجا که با ارتکاب زشتکاری میان مردم ببالد انگاه فرشتگان گویند پروردگارا این بنده تو هر عملی را مرتکب میشودو ما از کردار او خجالت میکشیم خدای عزوجل بانها وحی فرمایدبالهای خودرا از او برداریدوچون کارش بدنجا کشد اغاز دشمنی با خانوادهگذاردو انگاه است که پرده او در اسمان ونیز پرده او در زمین د ریده شود سپس فرستگان گویند پروردگاراابن لنده توپرده دربده ماندهاست خدای عزوجل بانها وحی فرمایداگر خدا باو نیاز و جهی میداشت بشمادستور نمبدادبالهایخودراازاو بردارید  شرح مرحوم مجلسیدر نیانپردهای چهلگانهشش قول نقل مبکند که کویا بهترش ابنست که انها کنایه از الطاف خدا وند سبحان نسبت بنده خویش است که سبب ترک معصیتپ میشود وارتکاب هر گناه کبیره یی عاصی را مستحق منعیکی از ان الطاف مبنمابدولی بازهم اورا ریوا نکند و بفرستگان دستورپرده پوشی وابرو  نگهداری او دهد تا بانجارید که شاعر کوید. لطف حق با تو مداراهاکند     چونکه از خد بگذر د ریوا کنو