آصول کافی جلد 4 ص 200 حدیث 1

 حضرت باقر ع فرمود همانا ثواب نیک رفتاری زودتر از هر کار خیری رسد و عقوبت ستم و تعدی بمردم زودتر ازهر بدی ابد و همین عیب برای مرد بس است که از مردمان ببیند چیزی را که از که از دیدن انچیز در خودش کور است یا مردم را بکاری سرزنش کند که خودش نتواند انرا واگرارد یا همنشین خودرا بچیزی که بکار او نخورد ازار بدهد    شرح مجلسی ره گوید ظاهر این استکه مراد از بر احسان بدیگری است و گاه. به  کار خیری اطلاق شود منظور بغی ظلم ودست ودرازی بمردم است وگاهی بر زنا اطلاق شود و ظاهر   در این جا همان میعنی اول است و ممکن است  مقصود خروج،بر امام باشد تا انکه گوید سپس ظاهر این است که مقصود از ظاهر انچبیزی که از دیدن در خود کور است یا خودش استطاعت ترک انرا ندارد اعم است از ابنکه از جنس عیب دیگران باشد یا نباشد و گفتار انحضرت که فرمود باهم نشبن خود را بچیزی که بکار او نخورد بیازاردیعنی چیزی که برای او مهم نیست و سودی ندارد چه برای خودش و چه برای همنشینی و ممکن است مقصود پر گفتن و بیهوده، گفتن باشد زیرا که ان همنشین خردمند را ازار دهد