اصوا کافی جلد 3 ص 347 حدیث 3

امام باقر ع فرمود مردی در بصره برابر امیرالمومنین ع بر خاست و گفت یا امیرالمومن حال برادران دینی را بما خبر ده  فرمود برادران دو دسته اند برادران مورد اعتماد گو برادران خنده ر و.  اما برادران مورد اعتماد دست وبآل واهل و مالند که انسان یاری کنندو زیان و ازار او بگردانند پس هر گاه ببرادرت اعتماد پبدا کردی مال وبدنت را باو ببخش و دوستان با صفایش صاف باش و با دشمنانش دشمنی کن ورار وعیبش را بپوشان و نبکیش را اشکار کن و بدان. ای پرسنده کا اینهآ از کبریت احمر. کمترند  اما برادران خنده رو. تو از جانب انها بلذت خود میرسی ان لذت معاشرت و مصاحبت با انهاست پس این را از انها مبر و بیش از این از دل انها مخواه توقع صفا و یک  دلی از انهانداشتهباش و خوشرویی و شیرین زبانی خود ر.ا بر خودار کن تا انجا که انهاترابر خوردار کند