اصول کافی جلد 1 ص 232 حد یث 3

 عبدالاعلی گوید  از امام صادق ع پرسیدم کسیکه چیز یرا نشناید مسولیتی دارد فرمود نه زیرا مواخذه غافل عقلا قبیح است 3 و فرمود هر چه را خدا از بندگان پوشیده داشته از گردن ایشان  ساقط .پس هرکه. چبزی را نداند با کی نیست  بشرط اینکه در تحصیلش مقصر نباشد 4 حمزه بن طیار گوید امام صادقع بمن فرمود بنویس برایم املا کرد از عفبده ماست که خدانسبت بانچه ببندگان داده و بایشان معرفی کرده احتجاج کند بسوی ایشان پیغمبر فرستاده و بر ایشان کتاب نازل کرده که در ان امر فرموده و نهی نموده بنماز وروزه امر فرموده روزی بینالطلوعین در وادی معرس پیغمبر ص دا از انجام نماز  خواب ربود و نماز صحبش  قضاشد خدایش فرمود من ترابخواب برم ومن. ترا بیدار کنم هر وقت از خواب برخاستی نماز بخوان تا مردم  بداننداگر از نماز خوابشان ربود باید چه کند چنان نیست که ایشان گویند چون پیغمبر از نماز حوابش ربود هلاک گشت وهم چنین است موضوع روزه خدایتعلی  فرماید من مربضت مبکنم و من بهبودت میدهم چون شفایت بخسیدم روزه را قضا کن سپس امام صادق ع فرمود همچنین در هر چیز ز اوامر خدا که بنگری هیچکس را در تنگی و فشار نمی بینی کسی را نمی بینی جز اینکه خدا بر او حجت دارد و خدا را نسبت بکار او مشیت است  من نمیگویم مردم هر چه خواهندبکنند چنانکه تفویضی مذهب گوید  سپس فرمود خداست که را هرا نشان دهد ونشان ندهد  پس کار مردم بدست اوست وبخود واگذارنبستند و باز فرمود مردم بکمتر از طاقتشان خارجست از عهده ایشان ساقط است ولی در مردم خیری نیست  زیرا ایشان پس از چنین منت و اتمام حجت و توسعه و سهولت ناسپاسی خدا کنند ودر پرستش و طاعتش ،کوتاهی ورزند سپس ایه 92 سوره توبه را که در باره جهاد است تلاوت فرمود و بر ناتوانان و بیماران و کسانیکه مالی ندادند تا انفاق کنند تکلیفی نیست پس جهاد رااز ایشان برداشت و بعد از یک جمله فرماید  بر نیکو کارانراه اعتراضی نیست  کحدا امرزنده ومبانست و تکلیفینیست  بر کسانکه چون پیش. تو امدند که مرکوبشان دهی گفتی چیزیندارم که شما را بر ان یوار کنم  پس از اینها هم که مرکوب نداشتند جهاد را برداشت