اصول کافی جلد 1 ص 399 حدیث 6

عبدالله بن مغیره گوید  موسی بن جعفر ع در منی بزنی گذشت که میگریت و فرزندانش هم گردش میگریستند زیرا گاو انها مرده بود حضرت نزدیک ان زن رفت و فرمود چرا گریه میکنیای کنیزخدا زن گفت ای بنده خدا من فرزندانی یتیم دارم وگاوی داشتیم که زندگی من و کودکانم ار ان میگذشت اکنون ان گاو مرده ومنو فرزدانم از همه چیز دست کوتاه وبیچاره مانده ایم امام فرمود کنیز  خدا میخواهی ان را برای تو زنده کنم باو الهامشد که بگوید اری ای بنده خدا حضرک بکناری رفت ودورکعت نماز گزاردو اندکیدست بلند کرد ولبهایش را تکان داد سپس بر خاست وگاو  را صدایی زد و نفهمیدم با سر عصا یا پنچه پایش بو که بان گاو زد گاو برخاست و راست بایستاد چون زن نگاهش بگاو افتاد فریادی کشبدو گفت بپروردگار کعبه این مرد عبسی آبن مریم است حضرت میان مردم رفت واز انجا بگذشت