اصول کافی جلد 2 ص 330 حدیث 14

 جابر گوید بامام بافر ع عرضکردم  پیغمبر خدا را برایم وصف کن فرمود پیغمبر خدا ص رنگش سفید مایل بسرخی بود چشمانش سیاه ودرشت ابروانش بهم  پبوسته کف دست وپایش پر گوشت وغیر کوتاه بود واز سفیدی گویا در قالب نقره بود سر استخوانهای شانه اش درشت بود از شدت  انس ومهری که با مردم داشت هر گاه متوجه کسی میشد با تمام بدن متوجه میشد  نه انکه مانند متکبران خود بین بگوشه چشم وابرو بنگرد رشته مویی از گودی گلویش تا سر نافش کشیده مانند خط میان صفحه یی از نقره درخشان بود  زیرا درمیان صفحه محدب نقره خط سیاهی بنظر مبرسد واز این تشبیه معلوم که سایر قسمتهای شکم بدون مو براق بوده است و از گردن تا شانه مانند گلاب پاش نقره ای بود  بینی کشبده یی داشت که هنگام نوشیدن ابونزد،یک  بود اب را پس زند وچون راه میرفت بجلو متمایل میشد مثل آینکه بسرآزیری مبرود مانند پیغمبر خدا ص دیده نشده نه پیش از او ونه بعد از اوصلی الله  علیه واله