اصول کافی جلد 2 ص 439 حدیث 8
امام حسن عسگری ع را نزد علی بن نارمش کهدشمنترین مردم با اولاد ابیطالب بود زندان کردند و باو گفتندبر او هر چه خواهی سخت گیرو سخت گیر حضرت بیش از یکروز نزد او نبودکه احترام و بزرگداشت انجضرت در نظر او بجایی رسبد که در برابر او چهره برخاک میگذاشت و دبده از زمین بر نمیداشت حضرت از نزداو خارج شددر حالیکه بصیرت او بانحضر. تاز همه یشتر و ستایشش اورااز مه نیکو تر بود 9 سفیان بن محمد ضبعی گوید بامام حسن عسگری تامه نوشتم واز ان حضرت راجع به ولیحه پرسیدم در قول خدا ی تعالی است و جز خدا و پیغمبر و مومنین ولیجه یی نگرفتند 15 سوره 9 و بدون انکه در نامه بنویسم پیش خود فکر میکرذمایا مقصود از مومنین در ایه کیانند جواب امدکه ولیجه کسی است غیراز امام که غیراز امام بحق که بجای او منصوب میشودودر خاطرت گذشت که امان انها را اجازه میکند چنانچه ایشان بهشت را با شرایطی برای مردمی ضمانت کرده اند خدایتعالی هم ضمانت ایشانرا امضا میفرماید
