اصول کافی جلد 3 ص 136 حدیث1
رسولخدا ص فرمود هماناهر عبادتی شود وجنبشی است وسپس بسستی وارامش گراید پس هرکه شور وجنبش عبادتش بسوی سنت من باشد هدایت شده هرکه مخالف سنت من کند گمراه گشته و عملش بهلاکت کشد همانا من نماز میگزارم ومیخوابم و روزه میگیرم و افطار میکنم ومبخندم و مبگربم و هر که از طریقه روش من رو بگرداند ازمن نیست فرمودبرای موعظه و پند مرگ کافی است و برای بی نیازی یقین کافی است و برای مشغول بودن عبادت بس است شرح راچع بقسمت اول حدیث به شماره 207 ج1ص90 رجوع شود اما قسمت اخیر حدیث توضیحش اینستکه چون هرکس مرگ رفقابش را میبیند خودش هم عاقبت میمیرد محتاج بموعظه و پند دیگری نیست و کسیکه. بقین دارد انچه خدا برایش مقد رکند خیر وصلاح اواست مناعت طبع و بی نیازی نفسی پیدا میکند که محتاج به بی نیازی دبگری نیست و هرکه خود را بعبادت خدا مشغول دارد برایش بهترین شغلست و محتاج سرگرمی دیگری نبست 2 امام صادق ع فرمودهر کسی را شور وجنبشی سستی و ارامشی درپی. دارد خوشا حال انکه ارامشش بسوی خیر باشد
