اصول کافی جلد 3 ص 220 حدیث 6
امام باقر ع فرمود نو میدی و چشم نداشتن بدست مردم عزت دینی مومن است مگر گفتار حاتم را نشنیده یی که گوید اذا ما عزمت الیاس الفیته الغنی اذا عرفته النفس والطمع الفقر وچون بنومیدی تصمیم گیری ودلت بان شناسا گردد انرابی نیازی از ایشان پیدا گردد و احتیاج بانها در نرم زبانی و خوش روییت باشد بی نیازیت از انهادر حفظ ابرو ونگهداری عزتت باشد شرح عالیترین دستور معاشرت و بر خوردبا مردم را امیرالمومنین ع در این جمله بیان میکند و حاصلش اینستکه انسان باید در دل دو عقیده داشته باشد یکی انکه در معاشرت بهم نوع محتاجست زیرا طبعا اجتماعی افریده شده و در بقا،. خود بانها محتاجستپس لازم نرم گفتار و خوش بر خورد باشد دیگر انکه محتاج ونیازمند بانهانیست و باید بخود اعتمادکند و خدارا روزی ده بندگان و مسبباا لاسباب داند پس نباید تملق و چاپلوسی کند وخود را خوار و زبون نماید بلکه در عین خوشرویی وشیرین سخنی عزت نفس و مناعت طبع خویش را باید حفظ کند
