اصول کافی جلد 3 ص 341 حدیث 5
سماعه بن مهران گوید بنده صالحی گویدموسی بن جعفر صلوات الله علیه بمن فرمود ای. سماعه مدعیان تشیع ودوستی ما روی بسترهایخود ارمیده اند و مرا بترس. انداختند زیرا تقیه نکردندو فضایل مارانزد هرکس گفتند هان بخدا زمانی بود که در این دنیا جز یک تن خدا را نمی پرستیدو اگر میبود خدای خدای عزوجل اورا هم اضافه میکرد در انجا که مبفرماید و هماناابراهیم امتی بود مطیع خدا وباروش مستقیم و از مشرکبن نبود 120 سوره 16 تا خدا خواست زمانی طولانی بدین روش گذرانید سپس خدا اسماعیل و اسحاق را انیس او ساخت سه تن شدند هان بخدا مومن کم است اهل کفر زیاد بسیارند میدانی چرا چنین است عرضکردم. نمی دانم فربانت فرمود مدعیان همدم مومنبن شدند تا مومنین نچه در دل دارند بانها گویند باین وسیله استراحت یابند و ارام گیرند شرح حاصل مطلب ینکه مومنین حقیقی بسیار کم و اندکند و اگر تو انهارا بسیار مببینی. جهتش اینستکه جمعی. مومن نما بمومنین. حقیقی در امبخته و بانها امیزش میکنند وهمان ایمان ظاهری و پوشالی انها سبب که مومنین حقیقی انها را از خود بدانندو با انها سخن گویند و انس گیرند و از بسیاری مخالفین خود وحشت نکنند
