اصول کافی جلد 3 297 حدیث 4

ابو جنیفه مقدم حاج گوید من و دامادم در باره میراثی نزاع میکردیم که مفضل بما رسید ساعتی برسر ما ایستاد و سپس گفت بمنرل من ابید ما رفتیم و او میان ما بچهارصد درهم صلح داد وان پول هم حوش بما داد و از هریک بدبگری تعهد گرفت که دیگر ادعا نکنبم سپی گفت بدانید که این پول از مال من نبود بلکه امام صاوق ع بمن دستور داده که هر گاه دو تفر از ما شیعه در موضوعی نزاع کردند میان انهانزاع کردند میان انها  صلح دهم و از مال انحضرت فدبه دهم و مصرف کنم پس این پول از امام صادق ع است  امام صادق ع فر مود مصلح دروغگو نیست شرح کسیکه بقصد اصلاح میان دونفر سخنی از جانب یکی ار انها بدیگری بگوید که او نگفته باشد وعلم برضایت او هم داشته باشد ین سخن دودوغ حرام نیت و برخی گفته اند دوروغ اصطلاحی نیست  اگرچه دروغ لغوی باسد زیرا دوروغ  اصطلاهی انستکه علاوه بر عدم مطالقت با واقع گوینده ان مذموم و نکوهیده باشد  و در ابن مورد مذموم نبست