اصول کافی جلد 4 ص 132 حدیث 1

زراره گوید امام باقرع  بمن فرمود چه گویی در باره  اصحاب اعراف و هرضکردم  اینها نیستند جز اینکه یا مومندو یا کافر ند اگر بدوزخ روند کافرند فرمود نه بخدا سو گند نه مومنند و یا کافرند اگر مومن بودند ببهشت میرفتند چنانچه مومنان بروند واگر کافر بودند بدوزخ میرفتند جنانچه  کافران روند ولی اینان. مردمانی هستندکه کارهای نیک وکارهای بدشان رابرابر بود و کردارنیک انها را ببهشت یا از اهل د وزخ  فرمود انهارا واگذار همانجا که خداواگذارده یعنی کارشان با خدا است من عرضکردم ایا کار انها را بتاخیر اندازی  فرموداری بتاخیر اندازی  فر مود اری بتاخیر ااندازم چنانچه خداوند کارشان. رابخودو سر انجام نا معاومی واگزار کرده اگر خواهد برحمت. خود انها را ببهشت برد واگر خواهد  انانرا بسبب گناهشان. بدوزخ کشد وستم بانها نکرده است  پس  عرضکردم ایا کافری ببهشت رود فرمود نه عرضکردم ایا بجز کافر کسی بدوزخ رود گویدفرمود نه مگر اینکه خدا خواهد  ای زراره. من گویم. انچه خدا خواهدو تو نمیگویی انچه. خدا خواهد هما چون. بزرگ شوی از این حرف بر گردی و عقده. های دلت باز شود