اصول. کافی جلد 4. ص158 حدیث 4
معاویه بن عمارگوید شنبدم حضرت صادق ع میفرمود هر اینه. بخدا سوگند هیچ بنده با اصرار بگناه و ادامه ان از گناه. بیرون نرود و هیچ. بنده ای از گناه بیرون نرود جز باقرار و اعتراف بان یونس بن یعقوب گوید که شنیدم حضرت. صادق ع میفرمود هر که گناهی کند وبداند که خدا بر او مطلع هست که اگر خواهد اورا عذاب کند و اگر خواهد اورا بیامرزد خداوند. بهمین اگاهیش اورا ببامرزد اگر چه اسغفار هم نکند. شرح مجلسی ه در جمله و فعلم. ان الله مطلع علیه گوید کوید شاید مقصود علمی است که در نفس اثر گند و ثمره اش عمل باشد یعنی دنباله این عمل باشد ودست از گناه بر دارد و گرنه هر مسلمانی باین امر اعتراف دارد وهر که منکر ان باشد کافر است و هرکه بر این علم بیندیشدو ادامه دهد گناه. از او سر نزند مگر بندرت واگر گناهی هم سر زد دنبالش پسیمان و نرسان است و در حقیقت تایب است واگرچه بزبان طلب امرزش نکند