اصول. کافی جلد 4. ص158 حدیث 4

معاویه بن عمارگوید شنبدم حضرت صادق ع میفرمود هر اینه. بخدا سوگند  هیچ بنده  با اصرار بگناه و ادامه ان  از گناه. بیرون نرود و هیچ. بنده ای از گناه بیرون  نرود جز باقرار و اعتراف   بان  یونس بن یعقوب گوید که شنیدم حضرت. صادق ع  میفرمود هر که گناهی کند وبداند که خدا بر او مطلع هست که اگر خواهد اورا عذاب کند و اگر خواهد اورا بیامرزد خداوند. بهمین اگاهیش اورا ببامرزد اگر چه اسغفار هم نکند. شرح  مجلسی ه  در جمله و فعلم. ان الله  مطلع  علیه  گوید  کوید شاید مقصود علمی است که در نفس اثر گند و ثمره اش  عمل باشد  یعنی دنباله این عمل باشد ودست از گناه بر دارد و گرنه هر مسلمانی  باین امر اعتراف دارد  وهر که منکر ان باشد کافر است و هرکه بر این علم بیندیشدو ادامه دهد گناه. از او سر نزند مگر بندرت  واگر گناهی هم سر زد دنبالش پسیمان و نرسان است و در حقیقت تایب است واگرچه  بزبان طلب امرزش نکند