اصول کافی جلد 4 ص246 حدیث 1

 حضرت صادق ع فرمود پیوسته دعا محجوبست و میانه ان واستجابنتش. حجاب وپرده ای حایل است تا بر محمدوالش صلوات فرستاده شود که انگاه پرده و حایل بر طرف شود شرح  جزری در نهایه  گفته است صلوه در لغت بمعنای دعااست و عبادت مخصوصه را که شامل دعا است صلوه گفته اند چون در ان تعظیم خداوند است تا انکه گوید    و اما اینکه گوییم اللهم صل علی محمد معنایش این است که خدایااورا بزرگوار کن در دنیا بوسیله بلند کردن نام او و اشکارا کردن دعوت و نگهداری شریعتش و در اخرت بقبولکردن شفاعت او در باره امتش ودو چندان کردن اجر و پاداشش  فیض ره در وافی گوید معنای صلوات خدا بر پیغمبرش ص افاضه انواع کرامات و لطایف نعمتها است بر او واما صلوات ما و فرشتگان بر او پس ان در خواست ان کرامت و افاضه ان بر اواست و مجلسی ره گوید مشهور انست که صلوات از خدای سبحان رحمت واز فرشتگان اسغفار و طلب امرزش و از بندگان دعااست ودر معنای و ال گفته است ال پغمبر ص نزد شیعه امامیه عترت طاهره و خاندان معصوم او هستند و اینکه شهبد ثانی ره انرا مخصوص با میرالمومنین و فاطمه و حسن وحسین علیم السلام کرده است وجهی ودلیلی ندارد و اما نزد عامه در این باره اختلاف بسیاری است پس بر خی گفته اند ال پیغمبر ص تمامی امت او هستند وبرخی گفته اند عشیره اویند و برخی گفته اند هر که از بنی هاشم و بنی عبدالمطلب که گدفتن زکاه بر انها حرام است ال پیغمبرند سپس وجوهی برای اینکه دعا بدون صلوات محجوبست ذکر فدمودهاست