اصول گافی جلد 4 ص 148 باب سهودل و غفلت و فراموشیحدیث 1

ابو بصیر ودیگران از حضرت صادق ع حدیث کنند که فرمود بدرستی که ساعتی ازشب وروز بردل بگذردکه نه در ان کفر است و نه ایمان و بمانند پارچه کهنه است گوید سپس بمن فرمود ایا تو در نفس خودت چنین چیزی را درک نکرده ای  فرمود سپس از طرف خداست که هر طور بخواهدنقطه بدل زتد نقطه کفر باشد یا نقطه. ایمان مانند همین خبر از محمد بن ابی عمیر حدیث شده  است  شرح  مجلسی ره گوید مقصود ازاز قلب ودل در این جاهمانفس ناطقه انسانی ست که محل ایمان وکفر است نه ان عضو گوشتی صنو بری  که در طرف چب سینه استوجهت این که بنفس ناطقه  قلب گفته اند ای انقلاب و تغبیر پبدا کردن حالات اوست یا برای اینست که تعلق نفس انسانی در اول بروح حیوانی است و ان بخار لطبفی ایت که از قلب برخیزد و مقصود از ساعت که فرموو ساعتی از شب وروز بر دل لگذرد همان ساعت غفلت از حق تعالی مشقول بودن بما سوای اوست یعنی  در ان ساعت. بیاد هبچ یک از ابمان و کفر نیست بادر حالی است که حکم بکفرش نتوان کرد و توجهبعالم قدس وحق نیز ندارد ودر معنای نکته  گوید در نهایه گفته است نکته   بعنی اثر کمی مانند. چرکی روب اینه و شمشبر و مانند ان دو قاموس ،گوید نکت انست که با چوب با چیز دبگری بزمبن بزنی که ان اثری بجا بگذارد ونکته. بمعنای نقطه است وشبیه بچرکی است که در اینه باشد و معصود از اینکه نکته از جانب خدا است باعتبار توفیق ونبودن ان ار جانب خدا است که هردوی انهانیز  اختیار کردن خوب وبدخود بنده است