حدیث از اصول کافی لد 4 صفحه 178 باب در اینکه گناهان بر سه کونه اند

 عبد الرحمن بن حماد  در حدیثی  مرفوع از برخی  از اصحابش نقل کند که امیرالمومنین  ع  در کوفه  بر منبر بر آمد  خدا را سپاس گفت  و ستایش کرد سپس  فرمود  ای مردم همانا گناهان سه گروهند  اینرا فرمود و خاموش نشست  واز سخن گفتن خود داری کرد حبه عرنی  که یکی از اصحاب  آنحضرت بود بوی عرصکرد ای امیر مومنان  فرمودی گناهان سه گونه اند  ودم فرو بستی  فرمود  من  آنها را یاد نکردم جز اینکه  میخواستم  شرح  دهم ولی تنگی نفسی بر من عارض شد  که میان من  وسخنم حائل شد  آری گناهان سه گونه اند  گناهی که آمرزیده است  و گناهی که آمرزیده نشود و  گناهی که بر صاحبش هم امیدوار وهم بیمناک  عرض کردم ای امیرالمومنین آنهارا برای ما بیان فرما فرمود آری  اما گناه آمرزیده گناه ان بنده ای است که خداوند اورا در دنیا بر گناهش عقوبت کند  پس خدا بردبارتر و کریمتر از آن است که بندهخودرادوبار عقوبت کند واماگناهی که امرزیده نشود ستمکاریهایی است که بندگان برخی ببرخی کنند  زیرا چون خداوند  تبارک و تعالی بوسیله پیغمبران و احکام  بر خلقش عیان شد  برخودش سوگند یاد کر ده و فرمود ه است  باعزت وجلالم سوگند که ستم هیچ ستمکاری   بدون کیفر  از من  نگذرد  گر چه زدن مشتی  بمشتی  باشد  یا مالیدن  دستی بد ستی باشد از روی لذت  و هوسرانی  وگر چه شاخ زدن  شاخداری به بی شاخی باشد پس برای بندگان از یکدیگر فصاص گیرد تا ستمی از کسی بر کسی  بدون کیفر نماند  سپس آنهارا خداوند  برای حساب  بر انگیزد  و اما گناه سوم  گناهی است که خداوند ب  خلقش پنهان داشته و توبه از ان ابر گنهکار روزی کرده و ب وصعی  در آمده که از گناهش  بیمناک وبپروردگارش  امیدوار است پس ما برای او  یعنی این شخص گنهکار  همان حال را  داریم که خودش ان حال را برای خود دارد امید رحمت ب رای او داریم  واز عذاب نیز بر او بیمناکیم