اصول. کافی. جلد 4 ص 152 حدیث 2.

سعد از امام باقر ع حدیث. کند که  فرمود همانا دلخ چهار گونه اند  دلی که در ان نفاق و ایمانست ودلی که وارونه است و دلی که مهر خورده واز چرک. وزنگ روی ان پوشبده است و دلی که تابناکو پاکیزه است من عرضکردم تابناک 

 کدام است  فرمود انکه چون چراغی در ان است و اما دل مهر خورده خورده ان دل منافق است واما دل تا بناکان دل مومن است که اگر خدا باو بهد شکر کند واگر گرفتارش کند صبر کند واما وارونه ان دل مشرک است سپس این ایه را خواند ایا ان کس که نگونسازبر روی خویش راه رود راهنمونتر است  یا انکس که مبرود استو ار  بر راهی راست سوره. ملک ایه 22 واما ان دلی که در ان  ایمان و نفاق  هردو هست دل ان مردمی است که در شهر طایف بودند گاهی مومن وگاهی منافق بودند پی هد گدام  در حال نعاق مرگس فرا میرسیداز لحاظ ابمان هلاک بود واگر در حال ایمان اجلش میرسبدرستگار بود. توضیح  مجلسی ره گویدذکر مردمان طایف از با تمثیل است  مقصود همه ان مردمی باشند که شک  وتردید دارند ودر حال شک و تردید روزگارشان را بسر برند