صول ک %/0افی جلد 3 ص 115 حدث 2 5

امام باقر در کتاب علی ع دبدیم که رسولخدا ص بالای منبر حویش فرمووه سوگند بخداییکه جز او شایسته پرستش نیست  بهیچ مومنی هرگز خیر دنیا واخرت داده نشد جز بسبب خوشبینیش بخدا و امیدواریش باو وحسن  خلقش و باز ایستادن از عیبت مومنین  و بخدایی که جز اوشایان پرستشی  نیست خداهیچ مومنی را بعداز توبه و اسعفار عداب نکند مگ  بسبب ب د گمانبش بخدا و کوتاهی کردن نسبت بامیدواری باو و بد خلقیش و عیبت نمودنش مومنین را و بخدایی که جز او شایانپرستش نیست گمان هیچ بتده یی نسبت بخدا نیکو نشود جز اینکه خدا همراه گمان بنده مومن خودباشد .هر گونه باو گمانبرد خدا با او رفتار کند زیرا حداکربماست و همه خیرات بدست اوست او حیا میکند از اینکه بنده مومنش بدو گمان نبک برد واو خلاف گمان و امید بنده رفتار کند پس بخداخوشبین باشی و بسو یش رعبت کنبد