اثول کافی. جلد 4. ص 431 حدیث. 20

 مفضل بن عمر گو ید حضرت صادق  ع  فرمود ای مفضل از همه مردم خویشتن رک بوسیله  بسم الله الرحمن الرحیم وبسوره قل  هوالله احد نگهداری و محافظت کن وانرا از  سمت راست واز سمت چب واز پیش واز پس  چب و از پبش رویت واز پشت  سرت واز بالای سرت واز زیر پایت.  بخوان  یعنی بشش جهت بخوان وچون بر سلطان.  ستمکاری وارد شدی. همینکه نگاهت باو افتادسه  بارانرا  یعنی سوره. قل هوالله را بخوان. وبا دست چب بشمار و از خواندن ان جدا مشو  وادامه. بده. تا از نزدش. بیرون.  ایی 

اصول کافی جلد 164 حدیث 1

 معاوبه بن وهب شنیدم. حضرت  صادق ع میفرمود چون بنده  توبه نصوح کند خداوند او رادوست دارد ودر دنیا واخرت بر او پرده پوشی. کند. فرمود هر از گناهان که  دو فرشته موکل  براو برایش نوشته انداز یادشان ببرد و بجوارح  واعضای بدن او وحی فرماید که گناهان اورا پنهان کنید وبه قطعه های زمین که در انجا ها گناه کرده وحی  فرمایدکه پنهان کنید و به قطعه های زمین که. در انجاها گناه  کرده وحی فرماید که پنهان دار انچه گناهان که بر روی تو کرده است پس دیدار کند خدارا هنگام  ملاقات او و چیزیکه بضرر او بر گناها نش  شگواهی دهد نبست  شرح  مجلسی  ره  گوید در نهایه گفته است که  درحدیث ابی بن  کعب  امده از پئ 

اصول کافر جلد 4 ص430 حدیث 19

حضرت صادق برای.  حفظ و نگهداری از چشم. و بلا ها فرمود. کوزه. تازه اب ندیده ای  بگیر و ان، را اب کن سپس بر ان سوره انا انزلناه فی لیله القدر را سی بار بخوان سپسان را. اویزان. کن واز ان بیاشام ووضو  بگیر و هر چه بخواهنددر ان اب بیفزاید ان. شاالله. شرح یعنی هر گاه اب ان رو  بانمام رفت چنانچه اب روی ان بریزند همان تاثیر وخاصیت را اضافات نسخه نویسان باشد و از شرح مجلسی ره نیز برای حدیث چنین بر اید  زیرا فرمایدو مای ان شاالله ای کلمانقص ماوه یصب  علیه ماو یصب علیه ماو. اخر سپس نظیر انچه ترجمه. ترج

اص ل کافی جلد 4 ص 137 شرح حدیث 2

شرح حنین نام دره وسیعی است میان مکه وطایف که در انجا در سال هشت هجری میان لشکر اسلام قبیله  هوازن و ثقیف. که مردانی مشر گ  جنگجو بودند.  جنگی واقع شد وانجنگرا بنام ان مکان. جنگ. حنین نامیدند ودر اغاز جنگ  لشکر اسلام بواسطه دلیری. شهامت. دشمن گریحتند مسلمانان ازپی  عزیمت شدگان. رفته  رفته  وپس ار جنگ وگریزهای مختصری  مختصری  مسلمین تموا زیادی از انان بغنبمت  گرفتندواز مردان وزنان کودکان انهاششهزار. نفر   باسیری   بردندو در میان. اسبران  شیما دختر حلیمه  وخواهر  رضایی رسولخداص لود ان حضرت  و مسلمانان  بیشتران اسیران رابسبب وساطت. شبما ازاد  کردند واموال را تقسیم  کردند

اصول کافی جلد 4 ص 137 بقیه از حدیث. قبل

همانا رسول خدا ص در جریان جنگ حنین. بهمین وسیله.  اروسای عرب از قریش و سایر قبایل. مضر دلجویی کرد و از ان جمله ابوسفیان بن حرب و عینه بن حصین قزاری بودند پس انصا.ر از این  جریان خشمگین  شدند نزد  سعدبن. عباده رییس انصار. گرد امدند وسعد انهارادر جعرانهکه محلی میان. مکه و مدینه بود خدمت پیغمبرص اورد و عرض کرد ای رسول خدا. اجازه سخن  بمن می دهید فرمود. اری پس. عرضکرد اگر این کار را که انجام دادی یعنی این اموال که میان. قوم. خود قسمت کردی کاری بود که خداوند دستورداده بود ما رضایت دادبمو اگر نه اینست ما رضایت. ندهیم  زرراره گوید 

 شنیدم از حضرت باقر ع که فرمود پس رسول خدا ص فرمود ای گروه انصار  ابا همه شما با گفتار بزرگ  وریسیتان   سعد هم  اهنگ هستبد  گفتند  برزک وسیدما خدا و رسول اوست و تاسه مرتبه این  پرسش  وجواب تکرا ر شد ودر مرتبه  سوم گفتند.ماهم  برای و قول او هستیم  و همان. را گوییم  که او  گفت زداره کوید شنبدم  حضرت بافر ع میفرمودپس  خدوند نور  ایمان انهارا برای. این حرفشان تنزل داد و برای مو لغه قلوبهم در قران.  سهمی مقرر داشت 

 

 شنیدم

اصول کافی جلد 4 ص136. حدیثو2

زراره گوید ار امام محمد باقر ع از تفسیر  گفتارخدای عزوجل پرپرسیدم که فرماید   والمولفه قلوبهم.  سوره توبه ایه  60  فرمود ایشان مردمی.  بودند که  خدای عزوجل را بیگانگی  شناختند و از پرسش  انچه جز خداوند پرستش شود دست برداشته بودند و گواهی دادندکه معبودی جز خدای یگانه. نیست و محمد ص رسول خداست  ولی با اینحال در برخی از انچه پیغمبر ص اورده بود شک داشتند پس خدای عزوجل به پیغمبرش خود دستور بوسیله مال و عطای بانها. انانرا با  اسلام الفت دهد تا اسلام انها نیکو شود وبر این دین که بدان در امده  اند  بدان اعتراف اعتراف کرد ه. اند پا بر جاشوند

اصول کافی. جلد 4 ص 135 حدیث 4

 ابو بصیر ازحضرت ع باقر یا حضرت صادق ع  حدیث کند که فرمود همانا اهل مکه اشکارا بخداوندکفر ورزیدند واهل مدینه از اهل مکه خبیث ترندهفتاد بار خبیث ترند  5  ابو کرحضرمی بحضرت صادق ع عرضکرد م  اهل شام بدترند یا اهل روم فرمود مردمان. روم کافرندولی با ما دشمنی نکنند  واهل شام هم کافرندهم باما دشمنی. کنند 6 فضیل بن یسار از حضرت صادق ع حدیث کند که انحضرت فرمودبا انها  یعنی مرجثه همنشبن  نشوید خدا انها وملتها مشرکانرا لعنت کند در هیچ چیز  خدارا پرستش نکنند. تو ضیح فیض ره گوبد مقصود از مرجعه همان معنای. اول از دو معنا است. که گذشت  وان ابن بودکه مرجعه انانند  که علی ع را چهارمین  خلیفه دانند زیرا انهایندکه ملتهای زیادی هستند 

اصول کافی جلد 4 ص 132 حدیث 1

زراره گوید امام باقرع  بمن فرمود چه گویی در باره  اصحاب اعراف و هرضکردم  اینها نیستند جز اینکه یا مومندو یا کافر ند اگر بدوزخ روند کافرند فرمود نه بخدا سو گند نه مومنند و یا کافرند اگر مومن بودند ببهشت میرفتند چنانچه مومنان بروند واگر کافر بودند بدوزخ میرفتند جنانچه  کافران روند ولی اینان. مردمانی هستندکه کارهای نیک وکارهای بدشان رابرابر بود و کردارنیک انها را ببهشت یا از اهل د وزخ  فرمود انهارا واگذار همانجا که خداواگذارده یعنی کارشان با خدا است من عرضکردم ایا کار انها را بتاخیر اندازی  فرموداری بتاخیر اندازی  فر مود اری بتاخیر ااندازم چنانچه خداوند کارشان. رابخودو سر انجام نا معاومی واگزار کرده اگر خواهد برحمت. خود انها را ببهشت برد واگر خواهد  انانرا بسبب گناهشان. بدوزخ کشد وستم بانها نکرده است  پس  عرضکردم ایا کافری ببهشت رود فرمود نه عرضکردم ایا بجز کافر کسی بدوزخ رود گویدفرمود نه مگر اینکه خدا خواهد  ای زراره. من گویم. انچه خدا خواهدو تو نمیگویی انچه. خدا خواهد هما چون. بزرگ شوی از این حرف بر گردی و عقده. های دلت باز شود

اصول کافی جلد ص 131 حدیث 2

 حضرت باقر ع  مرجون لا مراللهو انانکه با مید خدایند مردمانی هستند که مشرک.  بودند  پس. حمزه. و جعفرو مانند. اینها از مومنینرا کشتند سپس همانها بعداز این کارشان  مسلمان  شدند وخدا را بیگانگی شناختند و شرک. راکردند ولی نیاوردند.تا در زمره مومنین باشند و بدل ایمان نیاوردندتا بهشت بر انها واجب گردد و کافرنشدند تا اتش دوزخ بر انهالازم شود. پس اینان بر همین حال.  بامید خدایند

اصول کافی جلد 4 ص 131 حدیث 1

 حضرت باقر ع در گفتارخدای  عزوجل و دیگران که بامبد. خدایند سوره توبه ایه 106فرمود اینها. مردمی   مشرک  بودند    که مانند  حمزه.و جعفرونظایر. ایشانرا از مومنین کشتند سپی همانها مسلمان شدند پس خدا را بیانگی. شناختند  شرک رارها کردند و بدلهایشان ایمان را نپذیرفتند  تا از مومنین باشند وبهشت بر انها واجب گردد وبرانکا رشان  نیز نماندندتا کافر. باشدو اتش دوزخ بر انهالازم  باشد پس انها واجب گردد و بر انکارشان نیز نماند ند تا کافرباشندواتش. دوزخ بر انها لازم باشد پس انهابر ممین منوال هستتد یا خدا عذابشان کند و یاتوبه شان را بپذ یرد