اصول کافی جلد 4 ص66 حدیث 3

ناز حضرت صادق ع روایت شده که امیرالمومنینع در ظمن سخنی از سحنان خود فرمود هر کاری که از برادر دینی خود سرزند ان را ببیهترین وجه ان حمل کن تا کاری کند که راه توجیه را بر تو ببندد و هیچگاه بسختیکه از دهان برادرت بیرون اید  گمان بد مبر در صورتیکه برای ان سخن محمل خوبی می یابی  شرح  مقصود این استکه هر گاه گفتاری یااکرداری از برادر دینی سرزند که دارای دو وجه است یکی نیک ویکی بد باید تا انجا که مقدور انسان است انرا حمل بر وجه نبک کند گر چه احتمال طرف دیگر راهم بدهد وتجسس ووارسی کردن هم جایز  نیست وخداوند از ان نهی فرموده مگر انکه راهی بر حمل وجه نیک بدست نیاور.ی یا انرا بر تو ببندد

اصول کافی جلد 4 ص66 حدیث 2

عمر بن یزید از پدرش حدیث کند که گفت شنیدم حضرت صادق میفرمودهرکس برادر دینی خودرا تهمت زند احترامی میان اندوبجا نماندوهرکه با برادر دینی خود مانند سایر مردم معامله کند او ازانچه خودرا بدان بسته یعنی مذهب حقه بیزار وبر کنار شده است 

اثول کافی جلد 4 ص88 حدبث 13

ونیز انحضرت ع فدمود هر گاه بناصبی ها و هم نشینی انها گر فتار شدی پس مانند کسی باش که روی سنگ سرخ شده نشسته باشی تا بر خبزی زیرا خداوند انها را دشمن دارد و لعنت کند پس هر گاه دیدی که در باره امامی از امامان بد گویند بر خیر زبرا غضب خداوند در چنین وقتی بر ایشان نازل کردد

اصول کافی جلد 4 ص 86 حدیث 11

عبدالاعلی گوید شنیدم از حضرت صادق ع که گوید میفرمود  کس بخدا وروز جزا ایمان دارد نباید در مجلسی بنشیند که امامی در ان عیب کنند یا مومنی را تهمت نمابند و 12 ونیز انحضرت ع فرمود سه مجلس استکه خداوند انها دشمن دارد وعذاب خودرا بر اهل ان بفرستند پس با انان ننشینید ومجالست نکنید که در ان کسی باشد که در فتوای خوددروع گوبدو دیگر مجلسیکه ذکر دشمنانما در ان تازه و نو ولی ذکر ما در ان کهنه باشدودیگر مجلسیکه در ان کسی استکه ار پیروی ما مردم دا باز مبدا رد و تو میدانی که او چنین کسی است عبدالاعلیگویا در مشتش بود اول ایه سوره انعام  ایه 108دشنام ندهید انانان را که جزو هر گاه بینی انان را که فرو رونددر ایتهای ما پس روی گردان از ایشان تا فرورونددر داستانی دیگر سوم ایه 116 از سوره نحل ونگوییدبدانچه میستایید زبانهایشما بدوروغ این حلال است و ابن حرام است تا بدوروغ بر خدا افترابندید 

اصول کافی جلد 4 ص81 حدیث1

حضرت باقر ع فزمود رسولخدا ص فرمود پنج چیزاست که اگر بانها بر خورد کردید از انها بخدا پناه برید هر گز در زنا پیدانشود که ان را اشکارا کنند جز اینکه در ایشان طاعون ودردهایبکه در گذشتگان انها سابقه نداشته پدیدار گردد و از

پیمانه وترازو کم نگاذارند جز اینکه بقحطی وسختی مخارج زندگی وستم سلطان گرفتار شوند واز دادن زکوه منع نکنند جز انکه امدن باران اسمان بر انها ممنوع گردد کاگر بخاطر چهارپان نبود هیچ باران بر انها نباردوپیمان خدا ورسولش را نشکند جز اینکه خداوند دشمنانشان را برایشان چیره کند وبرخی اموالشان را ب،یرد و بغیر انچه خداب عزوجل نازل گرده حکم نکنند جز اینکه خداوند کشمسکشوستیزه میان انهاقرار دهد شرح مجلسی ره گوید بعصی گفته اند که بر گناهی عقوبتی مناسب با ان مترتب شده زیرا در اولی ضایع کردن نسل است وبا طا عون که موجب قطع نسل است مناسب استودر دومی چون مفصود در کم فروشی از دیاد مال است با قحطی سختب وجور سلطان مناسب است ودر سومی چون از دادن انچه که خدا بوسیله اب بانها داده خلوگیری کرده اند با جلوگیری  با جلو گیری نزول باران مناسب است ودر چهارمی ترک عدل مناسب با تسلط دشمن است ودر پنجمی ترک نمودن شریعت وپشت پا زدن قوانین حقه مناسب است باو قوع ظلم میان ایشان وغلبه بعضی بر بضی است 

اصولکافی جلد4 ص 80 خدیث 5

امام صادق ع از پدرش ع ازجابر بن عبدالله انصاری حدیث کند که رسولخداص فرمود هرکه سلطانی را بوسیله خشم خداوند خوشنودسازداز دین خدا بیرون رود

اصول کافی جلد 4 ص80 حدیث 3

حضرت صادق ع فرمود مددی بحسین علیه اسلام نوشت مرا باد و حرف پند بده انحضرت در جواب نوشت هرکه امری را با نا فرمایی خدا بجوید انچه امید دارد زودتر از دستش برود واز انچه میگریزد زودتر بسرش اید 4 حدیث حضرت باقر ع عرمود دین ندارد انکستکه فرمانبرداری کسی را که نافرمایی خدا کند دین خود قرار دهد و دین ندارد کسیکه افترا باطلی را بر خدا دین خود کند ودین ندارد کسیکه انکار یکی از ایات خدا را دین خود کند   شرح یعنی فرمانبردی معصیتکار و افترا باطل و انکار ایات خدارا عبادت خود قرار قرار دهد و انرادین خود داند مانند کسانیکه احکام خدا رامنکر شوند یا بباطل توجیه کنند وهمان را دین خدا خوانند فیض کاشانی ره برای قسمت اول حدیث مثال زده است با نانکه پیروی از خلفا نا حق کردند وبرای قسمت دوم مثل زده است بانانکه مدعی هستند که حداوند خلافت را باختیار مردم نهاد مردم نهاد ومردم میتوانند برای خود خلیقه انتخاب کنند در صورتیکه این افترا باطلی است بر خداوندو خداوند اجازه انتخاب خلیفه را بمردم نداده و برای قسمت سوم مثال زده بانانکاه ایاتی که در باره امیرالمومنین ع نازل شده بود منکر شده وانرا دین خود میدانستند سپس گوید انچه گفتیم مثالهایی بود برای توضیح حدیث  وگرنه حدیث عمومیت دارد و شاملشود هر کسرا که چنین باسد 

اصول کافی جلد 4 ص75 حدیث 1 چحضرت

حضرت صادق فر مود ع فرمود رسولخدا ص باصحاب فرمود ایا شمارا ببد تر ینتان اگاه نکنم  عرض کردند چرا یا رسولله فرمود انان که بسخن چینی روند ومیانه دوستان جدایی افکند وبرای مردمان پاک دامن عیب جویی کنند  2 حضرت باقر ع فرمود بهشت بر دروغ پردازان یا کار گاهان که سخن چینی کنند حرام است 

اصول. کافی جلد 4 ص 74 حدیث 1

 حضرتصادق ص فرمود  رسولخدا ص فرموده است هرکه   بمومنی نگاه کند نگاهی که اورا بان بترساند خدای  عزوجل در روزیکه س ایه  رحمت  او نیست بترساند  حدیث 2 ونیز انحضرت ع فرمود کسیکه مومنیرا از سلطانی بترساند باینکه از جانب  ان سلطان بدی باو میرسد وبرسد او در اتش با فرعون وپیروان فرعون در اتش است  3 ونیز فرمود هرکه به نیم کلمه برضرر مومنی افدام کند روز قیامت خدای عیزوجل را دبدار کند ومیان دو چشمش نوشته شده نا امید است از رحمت من 

اصول ک افی جلد 4 ص70 حدیث 2 ص70

محمدبن سنان گوید نزد حضرت رضا ع بودم پس بمن فرمود ای محمد بدرستیکه در زمان بنی اسراییل چهار نفر مومن بودند پس روزی یکی از انان برای صحبتی گرد امده بودند رفت ودر زد غلام بیرون امد باو گفت اقایت کجاست  و گفت در خانه نیست انمرد بر گشت و غلام نیز نزد اقایش رفت اقایش از او پرسیدانکه در زد که بود گفت فلانکس بود و من باو گفتم که شما در خانه نیستید انمردساکت شد و اعتمایی نکرد و علام خودرادر اینباره سرزنش نکردو هیچ کدام یک از ان سه نفر از این پیش امد اندوهی بحود راه ندادند و شروع بدنباله سخن خود کردند همینکه فردای انروزشد انمردمومن بامداد بنزد ان سه نفر رفت و بانها بر خوردکرد که هر سه از خانه بیرون امده بودند ومیخواستند بکتشراری یا باغی که ازیکی از انان بود بروند پس بانان سلام کرد و گفت من هم با شما هستم و بهمراه شما بیایم گفتند اری وار او نسبت به پیش امد دیروز عذرخواهی نکردند واو مر دی مستمندو ناتوان بود  پس براه افتادند و همین طور که در قسمتی از راه میرفتند ناگاه قطعه ابری بالای سر انهاامد وبر انها سابه انداخت انان گمان کردندکه باران است پس شتافتند که باران نخورند ولی چون ابر بالای سرشان قراد ،رفت یک منادی از میان ان ابر فریادزد ای اتش اینان را در کام خود بگیر ومن جبرییل فر ستاده خدابم بناگاه اتشی از دل ان ابر بیرون امدو ان  سه نفر را در خود فرو برد و انمردمومن تنهاو هراسناک بماند واز انچه بر سر  انها  امده بود در شگفت بود  ونمیدانست سبب چیست پس بشهر برگشت و حضرت یوشع بن نون وصی حضرت موسی ع را دیدار کرد و جربان را با انچه دبده بو دفرمود ایا نمیدانیکه خداوند بر انها خشم کرد پس از انکه از انان خشنود و راصی بودواین پیش امد برای ان کاری بود که باتو کردند  عرصکرد مگر انها با من چه کردند یوشع جریان را گفت انمرد گفت من انها رتا حلال کردم واز انها گذشتم  فرمود اگر این گذشت تو پیش از امدن عذاب بود بانهاسود مبداد ولی اکنون برای انان سودی ندارد شاید پس از این به انها سود بخشد