حفص بن غیاث گوید شنیدم حضرت صادق ع میفرمود اگر بتوانی که شناخته نشوی و گمنام باشی همان کار بکن چه باکی بر تو باشد که مردم تو را نشنایند وچه باکی است تورا که نزد مردم نکوهیده باشی در صورتیکه نزد خدا پسندیده باشی و سپس فرمود پدرم علی بت ابیطالب ع فرموده خیری در زندگی نیست جز برای دو نفر یکی مردی که هر روز کار خیری بر کارهای خیر گذشته بیفزاید و دیگر که مردی که مرگش را با توبه تدارک ببیند و کجا توبه تواند بخدا سوگند اگر سجده کند تا گردنش.بریده شود بجز با ولایت ودوستی ما اهل بیت خدای تعالی توبه اش ا نپذیرد اگاه باشید ایا کیست که حق مارا بشناسدوامید ثواب بوسیله ما داشته باشدوبخوراک نیم مد که تقریبا پنج سیر است در هر دوزراضی باشد وبدانچه از جامه که عورتش را بپوشاند و سرش را در خود ستور سازد حشنود باشد با اینکه در همین اندازه هم ترسان و هراسان باشند ودوست دارند بهره شان از دنیا همان باشد و بهمین سان خدای عزوجل انهارا توصیف کرده و فرموده است و انانکه در راه خدا بدهند انچه بانها داده شده و دلشان ترسان است که بسوی پروردگارشان باز گشت کنند سوره مومنون ابه 60 سپس فرمود چه جیز بانها داده شده بخدا سوگند بدانها با اطاعت حدا محبت ولایت ما خاندان داده سد و با اینحال باز هم ترسانند ترسشان شک تردید نیست بلکه می ترسند مبدا در دوستی وفرمانبرداری از ما مقصر باشد