اصول کافی جلد 4 ص 150 حدیث 1

عمر و گوبد روزی حضرت صادق ع بما فرمود گاهی مردی را مبینی که در سخنوری در یک لام یا واوی خطا نکند خطیب و سخنوری است زبر دست و شیوا ولی همانا دلش از شب تاریک و ژطلمانی تاریکتر وسیاهتر است و گاهی مردی را بینی که نتواند انچه در دل دارد بزبان اورد اما دلش مانند چراغ نور افشانی کند 

اصول کافی جلد 4 ص 168 حدیث 11

 حضرت باقر ع فرمود خدای عزوجل بداودع وحی فرمود که نزد بنده امدانیال برووبگو همانا تو مرا نا فرمانی کردی ومن امرزیدمت وتا فرمانی کردی تو را امرزبدم  نافرمانی کردی تو را امررزیدم اگردر بار چهارم نا فرمانی مرا کنی تو نیامرزم پس داود ع نزدش امد و فرمود ای دانیال من فرستاده خدایم بسوی تو واوبتو فرماید تو مرانا فرمانی کر دی پس من امرزیدم و نافرمانی مرا کردی ومن تو امرزیدم ونافرمانی مرا کردی و تو را امرزبدم پس اگر برای چهار مین بار مرا نافرمانی کنی تو را نیامرزم دانیال بوی گفت ای پیامبر خدا پیام خود را دساندی و همین که وقت سحر شد دانبال برخاست وبا پروردگار خود مناجات کرد وعرضکرد پروردگارم همانا پیغمبر تو امرزیدم ونا فرمانییت کردم و تو امرزیدی   بمن خبر داد از سوی تو که اگر  من در بار چهارم تو را نافرمانی کنم مرا نیامرزی پس بعزتت سوگند اگر تو مرا نگاه نداریواز نافرمانی کردن مرا حفظ نکنی هر انینه تو را نافرمانی کنم و سپس نافرمانی گنم و باز هم نافرمانی کنم توضیح مجلسی ره گوید عصیان و نافرمانی در این حدیث محمول بر ترک اولی است زیرا دانیال ع از انبیا وپیغمبران است و پیغمبران نزد ما از گناهان کبیره و صغیره معصومند 

صول کافی جلد 4 ص 174 حدیث 2

 حضرت صادق ع فرمود رسولحدا ص فرمود است هر که یک سال پبش از مرگش توبه کند خداوند تو به کند خدا توبه اش را بپدیرد سپس فرمود یگماه زباد است هر که بکهفته پبش از مرگش توبه کند خداتوبه اش را بپذبرد سبس فرمود یک هفته زیاد است هر که یک روز پیش ار مرگ توبه کند خدا توبه اش را بپذیرد سپس فرمود یک روز زیاد است هرکه پبش از دیدار مرگ   ملک الموت توبه کند خدا توبه اش را بپذبرد شرح مجلسی ره از شبخ بهاهی در اربعین نقل کند گفته است مقصود بپدیرفتن توبه ساقط کردن عقابی است که بر این گناهی که از ان توبه کرده مترتب شده بود و سفوط عقاب بسبب توبه از چیز هایی است که مورد اتفاق اهل ایلام است و خلافی که هست در این است که ایا پذیرش توبه بر خدا لازم است که اگر بعداز توبه عقاب کند ستم باشد بان تفضلی است که خداوند از جهت کرم ورحمت ببندگانش فرموده معتزله باولی قایل شده اند و انرابر خدا لازم دانند و اشاعره به دوم قایل شده اند وشیخ طوسی ره در کتاب تجریدتوقف کرده است وانچه شیخ طوسی و علامه احتیار کرده اند همان ظاهر است حضرت باقر ع فرمود همبنکه جان باینحا رسید و اشاره بگلوی خودفرمود برای عالم ودانا توبه نباشد وبرای نادان وقت توبه باقی است  شرح مجلسی ره گوبد این حدیث در باب و لزوم حجت بر عالم گذشت  اینکه فرمود برای عالم توبه نیست گوبا مراد بعالم کسی است که شاهد بر احوال اخرت باشد ومقصود از جاهل انکس است که انرا مشاهده نکرده و ممکن است مقصود از عالم و جاهل همان معنای معروف و متبادر ان باشد و در اینصورت حدیث موافق شود شود با ظاهر ایه شریفه انمااتوبه علی الله للذین یعملون السو  بجهاله الایه سوره نسا ایه 17 سپس تفاسیری که در ایه شد ه است نقل کند  4 معاویه بن وهب گوید سالی ما بطرف مکه حرکت کردیم وبا ما پیری بود خداپرست و اهل عبادت ولی معترف بمذهب شیعه نبود و اطلاعی از ان نداشت و بمذهب سنبها که تمام خواندن نماز برای مسافر جایز دانند نمازش را در راه تمام میخواند و برادرزاده ای داشت مسلمان و شیعه ا بعمویت  پیشنهاد میکردی شاید خدا اورا نجات دهد همه همراهان ما گفتند بگدارید پیر مرد بحال خود بمیرد زبرا همین حال که دارد خوب است ولی برادر زاداهش تاب نیاورد تا بالاخره بدو گفت ای عمو جان همانا مرد،م پس از رسولخدا ص مرتد شدند جز عده کمی و علیبن اببطالب ع مانند رسولحداص بود که پیروی و اطاعتش لازم بود و پس از رسول خدا حق وطاعت از ان او بود گوبد ان پبر مرد نفسی کشبد وفریاد زد وگفت من هم بر همبن عقیده هستم و جانش از تن نبرون امد و مرد و پس ما شرفیاب خدمت حضرت صادق ع  شدبم علی بن سری یکب از همراهان ما سخن پیر مردرا یا جریان را بانحضرت عرضکرد حثرت فرمود او مردیست از اهل بهشت علی بن سری عرضکرد انمردجز در ان ساعت از مدهب شیعه هیچ اطلاعی نداشت فر،ود چه چبز دیگر ار او میخواهید بخدا سوگند وارد بهشت شد 

اصول کاقی جلد 4 ص 146 حدث 2

حضرت صادق ع فرمود همانا بنده بامداد کند در حالی مومن است وشام در حالی که کافر است  وبالعکس گاهی شود که صبح کند کافر وشام کند مومن ودر این میان مردمی هستند که ایمانشان عاریت است و سپس از انها گرفته شود و انها را معارین یعنی عاریت داده شدگان نامند سپس فرمود فلانی از انهاست 

اصول کافی جلد 4 ص 204

مجلسی ره گوید طیره بمعنای فال بد.زدن است واز جوهری 

   نقل کند که گفته  در حدیث است که ان حضرت یعنی رسول خدا ص فال را دوست داشت طیره.را  خوش نداشت و پس از نقل گفتار نهایه در لغت طیره گوید در رفع طیره چند احتمال است 1 رفع مواخذه وعقاب از این خاطره ای که در دل رخ دهد. زیرا جلوگیری از امدن این خاطره در نفس میسور نیست و کفاره اش ترتیب اثر ندادن و نیاوردن عمل بمقتضای انست  وایتکه توکل بخدا کند و بدون توجه بفال بدی که در دلش خطور کرده دنبال کار خود رود و وی همین جهت  رسول خداص یعنی رفع تاثیرش از این امت ببرکت انچه ار رسول خدا ص و اییمه اطهاردر لاره انهارسیده از اعتنا نکردن و توکل برخدا و دعاهاو ذکرهایی که حاوی فال بد را میگبرد 3 اینکه مقصوداز رفع ان جلوگبری از عمل کردن بر طبق انست  چنانچه صاحب نهایه و دیگران گفته اند و ظاهرترین معانی در اینجا همان معنای اول است و اما ابنکه ایا فال بد اثر دارد یا نه اخباد در ابن باره متفاوت است و انچه از رویهمرفته انها استفاده شود اینست که در صورتیکه در نفس اثر گناهی تاثبر یسنت و اما اگر بدان اعتنا نشود و چون حطو ر کرد انسان بخدا توکل کند و بدان ترتیب اثری ندهد تاثیر نکند  اما ووسوسه در تفکر چند احتمال دارد 1 وسوسه های شیطانی در اندیشه کردن در حالات مردم و بد گمانی بانهادر انچه از ایشان مشاهده کند 

اصول کافی جلد 4 ص 204 حدیث 2 6

حصرت صادق ع فرمود رسولخداص فرموده نه خصلت از امت برداشته شده خطا فراموشی وانچه ندانند وانچه نتوانندو انچه بدان توانا یی ندارند انچه.نا خواه و زور بر ان وادار شوند طیره وسوسه در تفکر و اندیشه در افرینش  وحسد ورشک در صورتیکه بزبان یا دست اشکارنشود

اصول کافی جلد 4 ص204. 8

شرح حدیث قبل مجلسی ره گوید شابد مقصوداز رفع  گفتار انحضرت که فرمود جهار چیز از امت من رفع شده وبرداشته شده رفع مواخذه باشد و عقاب و محتمل است در بعضی اصل ان باشدیا تاثیر ان حکم تکلبفی ان و شابد خصو صیت امت انحضرت در برخی منظور نباشد و مقصود اختصاص  مجموع انهاباین امت است و گرچه برخی از انهامشترک این امت ودیگر امتهااست پس خطامانند اینکه خواسته است شکاری رابا تیر صید کند با نسانی خورده مانند خطا کردن طبیب و فتوای دهنده و مقصود در اینجا رفع گناه است واین با وجوب ضمان در دنیا نداردگر چه ظاهگر این حدیث رفع. ظمان هم هست و همچنین رعع گناه بسبب فراموشی منافات با وجوب اعاده نماز مثلادر انجایبکه رکن فراموش شود ندارد و هم چنبن منا فاتی با وجوب سجده سهو و تدارک برخی از واجبات غیر رکنی ندارد وگفته شده است از رفع عهمیده شود که ایندویعنی خطا و نسیان موجب گناه و عقوبت شوند ولتی خدای تعالی از هردوی انهایعنی گناه وعقوبت از راه .    رحمت تفضل. سرفنظر کرده است و اکراه اعم است از اینکه در اصول دین باشد یا در فروع ان ار انچجه که تقبه در ان جایزاست نه انچه تقیه در ان نیست قتل نفس و مالم  یطیقو یعنی تکلیفهای مشقت وار ودستورات سختی که از اینامت برواشته شده

 

اصول کافی جلد 4 ص203 حدیث1 عمر وبن

 عمروبن مروان گوید شنیدم حصرت صادق ع میفرمود رسوالخداص چهار خصلت از امت من برداشته شده فراموشی انچه بزور بان واداشته شوند انچه تاب انرا ندارند این است معنای گفتار خدآی عزوجل پروردگارا مگیر بر ما اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم پروردگارا تکلیفهآی سنگین را برما بار مکن چنانچه بانانبکه پیش از ما بودند باز کردی پروردگارا بما تعجیل انچه ما تاب انرا بداریم سوره بقره ایه 286 وگفار دیگر او مگر انکه وادار شود بناخواه در حالیکه دلش مطمعن ایمان است سوره نحل ایه 106

امام با قر ع جلد 3 ص213 حدیث 10

امام باقر ع فرمود همانا خدا کار خیر را بر اهل دنیا سنگین ساخته مانند سنگینی ان در ترازوهایشان روز قیامت م همانا خدای کار خدای عزوجل بدی را بر اهل دنیا سبک ساخته مانند سبکی ان در ترادزو هایشان روز قیا مت 

اصول کافی جلد 3 ص 211 حدیث 1

امام صادق ع میفرمود هرگاه. یکی از شما اهنگ کار خیری کند نباید تاخیرش اندازد زیرا بنده گاهی نماز میخواند یا روزه میگیردوباو گفته میشود پس از این هرچه خواهی بکن که خدا ترا امرزید  یعنی گناهان گذشته ات امرزیده شد در اینده مواظب باش و ببین چه خواهی کرد   شرح مقصود از این روایت اینستکه عبادتیکه موجب امرزش  بنده و تقرب کاملش بجناب حق متعال میشود از او مستور و پوشیده است و نمیداند چگونه عملی است از اینرو باید نسبت بهر کار خیر و عمل نیکی که تصمیم گرفت فوری اقدام کند و تاخیر نیندازدازد که مبادا ان عمل موجب امرزشش باشد و از او قوت شود چنانکه پیغمبر ص فرماید  ان لربکم فی ایام دهر کم نفخات. الافتعرضوالها برای پر وددگار شما در دوران عمرتان نسبمهای رحمتی است بهوش باشبد وخودرا در معرص انها در اورید