اصول کافی جلد 2 ص333 حدیث 18

درست بن ابی منصور از حضرت موسی بن جعفر ع پرسید که ایا ابو طالب بر پیغمبر ص حجت بود فرمود نه بلکه وصایای پیغمبراننزد او بامانت بود واو تحوبل پیغمبر داد راوی گویدمن گفتم وصایا را باو داد چونکه بر او حجت بود فرمود اگر بر او حججت میبود وصیت را تحویل او نمیداد عرضکردم پس حال ابو طالب از نظر عقیده چگونه بود فرمود او پیغمبرو انچه اودده بود اقرار کرد ووصایا را باو کحویل واد وهمان روز در گذ شت  شرح علاه مجلسی ر ه پنج توجیه برای این روایت ذکر مبکند ولی  انچه   را خودش انتخاب میکند اینست که درست ن ابی منصور پرسید که ایا ابو طالب حجت و امام بر پیغمبر بود حضرت پاسخداد نه زیرا اگر اشتباه تو از این جهت که شنیدهی ابو طالب بپیغمبر وصیت کرد مقصود اینستکه وصایا و امانتهای پیغمبران سابق  نزد او بود و او بپیغمبر تحویل داد و ابو طالب در اینجا یک امانت بیش نبود نه انکه خودش حجت وامامی باشد  پیغمبر را وصیو جانشین خود کرده باشد سایل معنی سخن سخن امام را نفهمیدو دوباره پرسید مگر دادن وصایا پیغمبر ص  معنیش این نیست که او حجت بر پیغمبر است حضرت جواب داد چنین نیست بلکه این عمل ابو طالب ا عقیده تو مخالف و منافات دارد و مقصود ار اقرار ابو طالب در روز مر ش اقرار ظاهری او بود که دیگران هماگاه باشند وگرنه او از اول بپیغمبر ص ایمان اورده بود نهایت اینکه بواسطه تقیه ودستور خود پیغمبر ص ایمانش اظهار واشکار نمیکرد

اصول کافی جلد 2 ص 22 3حدیث 17

 امام صادق ع در خطبه ایکه بذکر حال و صفات پیغمبر و ایمه ع اختصاص داده میفرماید ان بردباری ووقار ومهربانی که خدا داشت  گناهان بررگ وکارهای زشت مردم اورا مانع نشد که برای انها بر گزیند دوست ترین  شریفترترین پیغمبرانش را یعنی محمد بن عبدالله ص راکه درحریم عزت تولد یافته و در خاندان شرافت اقامت گزیده و حسبش نا امیخته و نسبش الوده نگذشته بود صفاتش بر دانشمندان نا معلوم نامعلوم و حکبماننبود پیغمبران در کتب خود بوجودش مزده داده و صفاتش را  دانشمندان ب یان کرده حکیمان در وصعش اندیشیده بودند پاکیزهاخلاقی بود بب نظیر ها شمی نسبی بی مانند مکی وطنی بی همطراز حبا صفت او بود سخاوت طینتش بر متانتها واخلاق نبوت سرشته شده و اوصاف و خویشتنداری های رسالت براو مهر شده بود تا انگاه که وسابل مقدرات خدا اورا بوقت خود رسانید وقضوقدر بامر خدا اورا بپایاگ کارش کشاانید حکم حتمی خدا اور بیوی سر انجامش برد هر امتی امتپس از خودرا  لوجوس مزده دادو پشت بپشت رهر پدری بپدر دیگر تحویل دا. از زبان ادم تا برسد بپدرش  عبدالله اصل و. حسبش  بزنا امیخته نشد وولادت او با نزدیکی نا مشروع پلیدنگشت وولادتش در بهترین طایفه وگرامبتریننواده بنی هاشم وشریفترین قبیله فاطمه مخزوومیه ومحفوظترین شکم باردار امنه بنت وهب امانت دار ترین دامن بود  خدااورا بر گزیده و پسندید و انتخاب کرد و کلیدهای دانش سر چشمه های حکمت بدو داد اورا مبعوث کرد تا رحمت بندگان و بهار جهان باشد و خدا کتابی را بر او نازل کرد که بیان و توصیح هر چیز در انست یعنی قران بلعت عربی بدون کجی شاید مردم پرهیز گار شوند انرا برای مردم بیان کرد وتوصیح داد با دانشبکه تفصیلش داد ودینی ه که اشکار ساخت وواجباتیکه انها را لازم نمود  وحدودی که برای مردم صع کرد و بیان    نمود واموری که انها را برای مخلوقش کشف کردو اگاهشان ساخت بارهای سنگین نبوت را که بگردن گرفته بود بمنزل رسانیدو بخاطر پروردگارش صبر کرد ودر راهش جهاد نمود و برای امتش خیر خواهی کرد وایشان را پایخ های ان را برای بندگان پی ریزیکرد و منارهایی که نشانه هایش را بر افراشت تا مردم پس ازاو گمراه نشوند و ان حضرت نسبت بمردم دلسوز و مهربان بود

اصول کافی جلد 2 ص321 حدیث 16

امام صادق ع فرمود همانا رسولخدا ص فرمود براب مردم خطبه خواند و سپس دست راست خودرا مشت بسته بلند  کرد  و فرمود ای مردم می دانید در مت من چیست گفتند خوا وپیغمبرش داناترند فرمود در انست نامهای اهل بهشت ونامهای پداران وقبایل انهاا روز قیامت سپس دست چپش را بلند کرد و فرمود ای مردم میدانید در این مشتم چیست گفتند خداو پیغمبرش داناترند رمود نامهای دوزخیان و نامهای پدران وقبایل انهاست  تا دوز قیامت یعنی مشخصات بهشتبان ودوزخیان برایم چنان دوشن است که کویا در کف دستم موجد است سپس موجود موجود است سپس فرمود خداحکم فرموده و عدالت نموده گروهی در بهشت و گروهی در دوزخند   

اصول کافب جلد 2 ص321 حدبث 15

 امام صادق ع فرمود رسولخدا  فرمود خدا امت مرا در عالم طبنت  برایم مجسم کرد ونامهای ایشان را بمن اموخت چنانکه همه نامها را بادم اموخت انگاه پرچمداران خلفا زمامداران برمن گذشتند من بر ای علی وشیعیانش امرزش خواستم و پرودگارم یک مطلب را در باره شیعیان علی بمن وعده داد عرض شد یا رسول الله ان مطلب چیست فرمود امرزش برای ایمان اوردگانشان ودر گذشت از گناهان براب کوچک وبزرگشان و اینکه تبدبل گناه بحسنه و ثواب که در ایه شربفه یبدل الله سییاتهم حسنات است برای انها

اصول کافی جلد 2 330 حدیث 4

جابر گوید بامام باقر ع عرضکردم پیغمبر خدا را برایم وصف کن فرمود پیغمبر خدا ص رنگش سفبد   مایل  بسرخی بود چشمانش سیاه و درشت ابروانش بهم پبوسته ودرشت وپایش پر گوشت  وعیر کوتاه بود و از سفیدی گویا در قالب نقره بود سر استخوانهای شانه اش درشت بود و از شدت انس ومهریکه با مردم داشت. هر گاه.متوجه کسی میشد با تمام بدن متوجه میشد نه انکه مانند متکبرانخود بین بگوشه چشم وابرو بنگردرشته مویی از گودی گلویش تا سر نافش کشبده و مانند خط میان صفحه ای از نقره درخشان بود زبرا در میان صفحه محدب نقره خط سیاهی بنظر میرسید و از ابن تشبیه معلوم که سایر فسمتهای سکم بدون مو وبراق بوده استو از گردن تا شانه مانند ،گلاب پاش نقره ای بودبینی کشیده یی داشت که هنگام نوشیدن اب نزدبک بود اب را پس زند و چون راه. میرفت بجلو متمایل  میشد مثل اینکه بسرازیری مبرود مانند پیغمبر خدا ص دبده نشده نه پیش از او ونه بعداز او ص 

اصول کافی جلد 2 ص 329 حدیث 12

امام صادق ع فر،ود چون رسواخدا ص را بمعراج بردند جبرایبل او را بحایی رسانید و خود با او نیامد حضرت فرمود ای جبرییل در چنین حالی مرا تنها میگداری گفت برو بخدا درجایی قدم گذاشنه ای که هیچ بشری قدم نگذاشته وپیش از تو هم بشری در انجا ره نرفته  13 حدیث علی بن ابی حمزه گوبد ابو بصیر از امام صادق ع پرسید ومن حاضر بودم عرض کردم قربانت پیغغمبر ص را چند مرتبه  بمعراج بردند  فرمود دو مرتبه و جبرییل اورا در مقامی نگه داشت وگفت در جایت بایست ای محمد ص زیرا در جایی ایستاده ایکه هرگز هیچ فرشته و پیغمبری در انجا نایستاده است هماما پرودگارت در نماز است فرمود ای جبرییل چگونه نمازی و گفت میفرمایدسبوح قدوس من پروددگا ملایکه و دوح که رحمتم بر غضبم پیشیگرفته  پیغمبر ص فرمود بار خدایا در گذشتت را خواهم در گذشتت خواه، امام فرمود و همچنان بود که خدا فرمابد پپیغمبر بمقام قاب قوسین او ادنی رسید  9 سوره 53 ابو بصیر  بجضرت عرض کرد قربانت قاب قوسین او ادنی چیست فرمود بمقدار فاصله میان هلالی مان تا سرش سپس فرمود در میان اندو حجابی مبدرخشد و خاموش میشد و بگمانم فرمود  زبر جدی بود پس پیغمبر نور عظمت را ندازه سوراخ سورن تا انچه خدا خواهد ار کمترین درجه تا بالاترین مرتبه مشاهده فرمود  وخداب تبارک وتعلی  فرمود ای محمد ص عرض کرد لبیک روردگارم کیست برای امتت بعداز تورهبرشان کیست  عرصکرد خدا داناتر است فرمود علی بن ابیطالب است امیر مومنان وسرور  مسلمنان و پشوای روسفیدان  دست و پا درخشان سپس امام صادق ع بالو بصیر  فرمود ای ابا محمد  بخدا ولایت علی ع از رمین نبامده بلکه شفاهااز اسمان است 

اصول کافی جلد 2 ص329 حدیث 11

امام محمد باقر ع فرمود در رسولخدا ص سه چیز بود که در هیچکس  جز او نبود 1 سایه نداشت  زیرا نور او تحت الشعاع خورشبد نمبگشت از راهی نمیگذشت جز انکه هر کس بعداز دو روز وسه روز از انجاییکذ شت بواسطه بوی حوشش میفهمد پیغمبر از انجا عبور مبکرده است 3 از هیچ ستگ ودرخختی عبور نمبکرد جز انکه برای او سجده میکرد واین سجده بعنوان احترام بود نه عبادت و معنوی بود نه ظاهری نظیر تصبیح وموجودات خدارا

اصول کافی جلد 2 ص328 حدیث 10

جابربن یزید گوید امام باقر ع بمن فرمود ای جابر همانا خدا در اول افرینس محمد ص و خاندان رهنما و هدایت شده اورا افرید و انها ر برابر خدا اشباح نور بودند عر ضکردم اشباح چیست رمود یعنی سایه نور پبکرهای نورانی بدون روح و محمد.ص تنها بیک روح موید بود وان روح القدس بود که او و خاندا نش بوسیله ان روح خدا را عبادت میکردند و از این جهت  خدا ایشانرا حویشتن دار دانشمند نیکو کار بر گزیده افربد بانماز وروزه و سجود وتسبیح وتهلیل خدا را عبادت میکردند ونمازها را مبگزاردندو حج مبکردند وروزه میگرفتند

اصول کافی جلد 2 ص 328 حدث 9

وفرمود همانا خدابود و هیچ پدیده ومکان و نورالانوار راافرید که همه نورها از او نور گرفت از خود که همه نورها از ان نور یافت در ان نوراالانوار جاری ساخت وان نور یستکه محمدو علی را از ان افرید پس محمد علی دو نور نخستین بودند زیرا پیش از انها چیزی پدبد نیامده بود  واندو همواره پاک و پاکیزه در  صلبهای پاک جاری بودند تا انکه دد پاکتربن انها یعنی عبدالله و ابو طالب از یگدیگر جدا گشتند 

اصول کافی جلد 2 ص328 حدیث 8

 تامام صادق ع میفرمود ما نخستین خاندانی هستیم که خدا نامارا بلند ساخت چون خدا اسمانهاوزمین را افرید بمنادیی دستور داد تا فریاد زد گواهی دهم که شایسته پرسشی جز خدا نیست سه بار گواهب دهم که محمد ص رسول خداسه بار گواهی دهم که علی از روی حق امیرمومنا نست سه بار