اصول کافی جلد 2 ص 329 حدیثک13

 علی بن ابی حمزه گوید ابو بصیر از امام صادق ع پرسبد و من حاضر  عرضکرد قربانت  پیغمبر ص چند مرتبه بمعراج بردند فرمود دو مرتبه  وجرییل اورا در مقا،می نگه داشت و گعت در جایت بایست ای محمد ص زیرا در جایی ایستاده یی که هرگز هیچ فرشته و گفت میفرماید سبوح قدوس منم پردوردگار ملایکه وروح که رحمتم بر غضبم پیشی دارد  پیغمبرص فرمود ار خدایادر گذشت خواهم در گذشترا خواهم  امام فرمود و همچنان بود که خدا عرمایدپیغمبر بمقام قاب قوسن او ادنی رسبد 9 یوره 53 شرح ای حدیث را  بعد از حدیث میدشرح  بحضرت عرضکرد قربانت قاب قوسین او ادنی چیست  فرمود بمقدار فاصله هلالی کمان تا سرش  سپس فرمود ودرمیان اندوحجابی میدرخشید وخاموش میشد و بگمانم فرمود زبر جدی بود پس پیغمبر نور عظمت را از اندازه سوراخ سوزن تا انچهخدا خواهد از کمترین درجه تا بالاترین   مرتبه مشاهده فرمود  خدای تبارک وتعلی فرمود ای محمدص عرض کرد لبیک پروردگارم فرمود کیست برای امتت بعداز هبرشان کیست  عرضکردخدا وانا تر است فرمودعلی بن  ابیطالب است امیرالمومنان وسرور مسلمانان وپشوای روسفبدان دست و پادرخشانان سپس امام صادق ع.بابو بصیر  فرمود ای ابا محمد وبخدا ولایت علی علیه السلام از زمین نیامده   بلکه شفاها از اسمان رسیدهاست 

اصول کافی جلد 2 ص 329حدیث11

امام باقر ع فرمود در رسول خدا ص سه چیز بود که در هیچ کس جز او نبود 1 سایه نداشت نور تحتاشعاع خورشید نمیگشت 2 ازراهی نمیگذشت جز انکه هر کس بعد از دو روز و سه روز از انجا میگذشت واسطه بوی خوشش میفهمید پیغمبر از انجا عبور کرده است 3 از هیچ سنگ ودرحتی عبور نمیکرد نمیکرد جز انکه برای او سجده میکرد واین بعنوان احترام بود نه عبادت و معنوی بود نه ظاهری نظیر نظیر تسبیح موجودات خدا را امام صادق ع فرمود چون رسولخدا ص را بمعراج بردند جبرییل او را بجایی رسانید وخود با او نیامد حضرت فرمود ای جبرییل در چنین حالی مرا تنها میگذاری  گفت برو بخدا درجایی قدم گذاشته ای که هیچ بشری قدم نگذاشته و پیش از تو  هم بشری در انجا راه نرفته

اصول کافی جلد 2 ص 423 حدیث 2

صالح بن سعید گوبد خدمت امام هادی ع سیدم وعرضکردم قربانت  در هر امری در صدد خاموش کردن نور شما وکوتاهی در حق شما بودند تا انجاکه شما رو در این سرای زشت وبد نامی که سرای گدایان  نامند منزل دادند فرمود پسر سعید تو ه، چنین فکر میکنی سپس با دستش اشاره کرد و فرمود بنگر من نگاه کردم بوستانهایی دیدم سرور بخش وبوستانهایی با میوهای تازه رس که در انها دخترانی نیکو  و خوشبوی بود مانند مروارید در صدف وپسر بچه گان و مرغان و اهوان و نهرهای جوشان که چشم خیرهکشد ودیدهام از کار افتاده انگاه فرمود ما هر کجا باشیم اینها برای ما مهیاست ماکدر سرای گدایان نیستیم

اصول کافی جلد 1 ص 399 حدیث 6

عبدالله بن مغیره گوید  موسی بن جعفر ع در منی بزنی گذشت که میگریت و فرزندانش هم گردش میگریستند زیرا گاو انها مرده بود حضرت نزدیک ان زن رفت و فرمود چرا گریه میکنیای کنیزخدا زن گفت ای بنده خدا من فرزندانی یتیم دارم وگاوی داشتیم که زندگی من و کودکانم ار ان میگذشت اکنون ان گاو مرده ومنو فرزدانم از همه چیز دست کوتاه وبیچاره مانده ایم امام فرمود کنیز  خدا میخواهی ان را برای تو زنده کنم باو الهامشد که بگوید اری ای بنده خدا حضرک بکناری رفت ودورکعت نماز گزاردو اندکیدست بلند کرد ولبهایش را تکان داد سپس بر خاست وگاو  را صدایی زد و نفهمیدم با سر عصا یا پنچه پایش بو که بان گاو زد گاو برخاست و راست بایستاد چون زن نگاهش بگاو افتاد فریادی کشبدو گفت بپروردگار کعبه این مرد عبسی آبن مریم است حضرت میان مردم رفت واز انجا بگذشت 

اصول کافی جلد 2 ص 312 حدیث 91

محمد بن فضیل گوید از حضرت ابوالحسن ع راجع بقول خدای عزوجل و میخواهند با پف دهانشان نور خدا خاموش کنندعرضکردم  خدا تمام کننده نور خود است فرمود خدا تمام کننده امامت است بدلیل قول خدای عزوجل کسانبکه بخدا ورسولش و نوری که فرو فرستاده ایم ایمان اوردند 8 سوره 64 پس نور همان امامست عرضکردم اوست خدایی که رسول خودرا بهدایت ودین حق فرستاده است 9 سورهک64  فرمود یعنر اوست که رسولش را بولایت وصیتش امر کرد وولایت همان دین حق است عرضکردم تا انرا بر هر دینی غالب  کند فرمود یعنی انرا د ر زمان قیام قایم بر همه دینهاغلبه دهد خدا میفرمابد وخدا تمام کننده نور خود است یعنی ولایت قایم اگر چه کافران بولایت علی ع نخواهند  عرض کردم این تنزیل است  فرمود اری این حرف تنزیل است اما غیر ان ناوبلست 

اصول کافی جلد 2 ص307 حدیث 88

ابان بن تغلب گوید بامام صادق ع عرضکردم قربانت  خدای تعالی فرماید خودرا بگرد نینداخته 11 سوره 90 حضرت فرمود نمیخواهی بتو حرفی اموزم و افاده کنم که از دنیاو انچه در انست برایت بهتر باشد عرضکردم چرا قربانت  فرمود  ان قول خداست ازاد کردن بنده 13 سوره 90 انگاه فرمودمردم همگی برده دوزخند مگر تو و اصحابت زیرا خدا برکت ببرکت ولایت ما خانواده گردن شما را اتش دوزخ رهایی بحشیده بحدیث 1128 رجوع شود 

اصول کافی جلد2 ص327 حدیث 6

 امام صادق ع فرمود یکی از قر یش برسولخدا ص گفت شما که اخرین و پایان پیغمبران هستیبچه سبب  در مقام ورتبه از همه پیش افتادی فرمود زیرا من نخستین کسی بووم که بپر.وردگارم ایمان اوردم و نخستین کسیکه پاسخ گفت زمانیکه خدا از پیغمبران پیمان گرفت  انها را بر خودشان  گواه ساخت که مگرنه اینستکه من پوردگار شما هستم گفتد چرا من نخستین پیغمبری بودم که چرا گفت پس سبقت من بر پیغمبران بواسطه افرار بخدا بود که پیش از همه گفتم

اصول کافی جلد 2 ص 326 حدیث 5

محمدبن سنان گوید نزد امام محمد تقی ع بودم و اختلاف شیعه را مطرح کردم حضرت فرمود ای محمد همانا خدای بارک وتعالی  همواره بیگانکی خود یکتا بود یگانه ای عیر او نبود سپس محمد وعلی فاطمه را افرید انها هزار دوران بماندند سپس چیز های دیگر را افریدوایشان را بر افرینش انها گواه گرفت واطاعت ایشانرا در میان مخلوق جاری ساخت بر انها واجب کرد و کارهای مخلوقرا بایشان واگذاشت پس ایشان راهر چه خواهند حلال کنند وهرچه را خواهند حرام سازند ولی هرگز جز انچه خدای تبارک وتعالی خواهد نخواهند سپس فرمود ای محمد ص اینست ان دیانتی که هرکه از ان جلو رود غلو کند از دایره اسلام بیرون رفته وهرکه عقب بماند ووارد دایره دایره نشود نابود گشته دینش را باطل کرده وهر که بان بچسبدبحق رسیده است ای محمد ص همواره ملازم این دیانت باش

اصول کافی جلد 2 326 حدیث 4

امام باقر ع میفرماید خدایعالی بمحمد ص وحی کرد که ای محمد من ترا  افریدم در حالی که هیج نبودی واز روح خود در تو دمیدم. برای شرافتی که ازخود نسبت بتو  قایل شدم زمانی که اطاعت ترابر همه خلقم واجب ساختم پس هر که ترافرمانبرد مرا فرمان برده و هرکه نافرمانی تو کند نافرمانی من کرده است وان اطاعت را نیز ددباره علیونسلش انهایی را که بخودمخصوص نمودم یازده فرزندمعصوم او واجب ساختم 

اصول کافی جلد 4 ص338 حدیث 28

وفرمود حکایت ابو طالب حکایت اصحاب کهف که ایمان را نها ن کردند وشرک را اظهار داشتند پس خدا پاداششانرا دو بار بانها داد یک بار انهاداد  یک بار بجهت ایمان اوردن  ویک بار بجهت تقیه کردمن 3 عبدارحمان بن ابی عبدالله. گوید بامام صادق ع عرض کردم منکر امر امامت از خاندان بنی هاشم و دیگران برابرند  فرمود مگو منکر بلکه بگو جاهد از خاندان بنی هاشم ودیگران ابوالحسن علی بن اسمعیل میثمی  گوید من دراین باره فکر کردم قول خدای عزوجل در باره برادران یوسف بیادم افتاد  فعرفهم و هم منکرون 58 سوره 12 یوسف انهارا شناخت وانها یوسف را منکر بودند نشناختند شرح فرق منکر وجاحد اینستکه منکر در بربرابر عارف  وعالم  بکار میرود یعنی کسیکه چیزیرا نشناخته   وندانسته است چنانچه،ایه سوره یوسف که پیاد ابوالحسن،افتاد شاهد انست اما جاحد کسی است که طلبی را فهمیده ودانسته  رد کند  و نپذبرد از این جهت امام ع فرمود نسبت له بنی هاشم که امام را نمیپزیرند باید جاحد گفت نه منکرزیرا امام از خاندان خود انهاست واوراخوب میشناسد اگر کسی از انهاامام را نپذیرد بواسطه خسد و اعراض دنیوی دیگر استکوعذاب و عقاب او  از دیگران. بیشتر باشد زیرا خدا حجت برای او کاملتر وتمامتر کرده که ازان خاندانش قرار داده است و نیز ناسپاسی ایشان از این  نعمت ومنت بزرگ خداوند زشتر و شدیدتراست ویا بجهت اینستکه گناهو خطا از اشراف زشت تر و ناپسندیتر است ولذا خدا لعزشهاییرا بر پیغمبران میگیردواز انها مواخذه میکند که از دبگران،در ،ذشته و بخشبده میدارد