اصول کافی جلد 3 ص 325 حدیث 27

مهزم اسدی گوید امام صادق ع فرمود شیعه ما کسی است که صدایش از کوشش تجاوز نکند فریاد نکسد ودشمنیشاز بدنش تنها تن خودرا برنج اندازد نه دیگران را ومارا اشکارا نستاید تا کینه معالفبن را بر انگیزد وبا  عیبگوی ما همنشینی نکند وبادشمن ما ستیزه نکند اکر مومنی را ببیند احترام کند واگر بجاهلی بر خورداز او دوری کند  عزصکردم پس. تکلیف من با این شیعه نماها چیست فرمود در میان انهاجداشدن خوب از بد و تبدیل  خوب وبد وامتحان واقع شود قحطی بر ایشان  پیش اید که نابود شو ند و بیماری وبایی که انها بکشدواختلافیکه متفرفقشانس سازد  شبعه ما کسی است که چون سگ عو عو نکند ومانند کلاغ طمع نورزد اگر هم از گرسنگی بمیرد از دشمن ما چیزی نخواهد عر ضکردم قرب،انت ابنهارا در کجا بجویم فرمود در اطراف زمبن اینها زندگی سبکی دارند واواره بسر برند   در یک جا سکونت ندارند اگر حاضر باشند کسی انهارا نشناسد و اگر غایب شوندکسی از انها جویا نشود از من مرگ باک ندارند و در گورستان از هم دیدن کنند اگر حاجمتمندی بانها پناهنده شود برای انها او دلسوزی کنند دلشان از هم جدا نیست اگر چه خانهاشان از هم دور باشد سپس فرمود رسولخدا ص فرمود من شهرم و علی در است دروغگوید هر که گمان کند از غیر دربشهر در امده ونیز دوروغ هر که گمان کند مرا دوست داشته وعلی صلوات الله علیه را دشمن دارد