حدیث 21 اصول کافی جلد سه صفه 204امام صادی ع میفرمود

از مناجاتهای خدای عزوجل با موسی علیه السلام این بودکه ای موسی بدنیا  تکیه مکن مانند تکیه کردن ستمگران و تکیه کردن کسی که آنرا پدر و مادر خود دانسته ای. موسی اگر تو را بخودت واگذارم که به آن بنگری محبت و رونق دنیا بر تو چیره شود. ای موسی در کار خیر با اهلش مسابقه گذار و بر آنها پیشی گیر زیرا کار خیر مانند اسمش نیکو و پسندیده است و انچه از دنیا را که بدان احتیاج نداری رها کن و به فریب خورندگان بدنیا و بخود واگذاشتگان منگر بدانکه اغاز هر فتنه ای محبت دنیاست و بر مال زیاد هیچکس غبطه مخور زیرا مال بسیار مایه گناه بسیار است نظر به حقوق واجبه و بحال کسی که مردم از او خشنودند غبطه مبر تا بدانی خدا هم  از او خشنود است و نیز بحال مخلوقی که مردم از او اطاعت کنند غبطه مبر زیرا اطاعت و پیروی نا حق مردم از او باعث هلاکت او و پیروانش باشد.

امام صادق ع از اصول کاقی جلد سه صفحه 158

خلق و خوی بخششی است که خدای عزوجل به مخلوقش عطا می کند برخی از آن غریزی و فطری وبرخی از ان نیت است  یعنی با تصمیم و اکتساب و تمرین پیدا میشود و غریزه و فطرت ثانوی میگردد عرض کردم کدامیک از این دو بهتر است فرمود انکه غریزه دارد و بر آن سرشته شده و غیر آن  نتواند کند و آنکه نیت دارد به سختی خود را به صبر بر طاعت و امید دارد پس این بهتر است برخی از اخلاق حمیده مانند سخاوت و حیا و غیرت و صبر در بعضی از مردم سرشته شده و فطری و ذاتی آنها است و صفات نیک دیگری در همین اشخاص یااشخاص دیگر به نحو اقتضا و عاریه قرار دارد که اگر انسان روی انها تمرین کند خود را به سختی به انها وادارد به تدریچ ممکن است همان اخلاق و صفات مانند دسته اول ملکه راسخه انها  گردند که نتوانند از ان تجاوز کنند و دست بردارند و پیداست که از نظر واقع وحقیقت و بدون ملاحظه دارد تکلیف دسته اول بهتر است وهر کس انها را طالب تر ولی از عالم تکلیف و ثواب و عقاب فضیلت با دسته دوم است زیرا انها با تحمل و رنج و مشقت به دسته اول رسیده اند و تحمل رنج مشقت نزد خدا بی ثواب و پاداش نباشد.

حدیث امام صادق علیهااسلام

فرمود گام برداشتنم برای بر آوردن حاجت برادر مسلمانم نزد من محبوبتراست ، از اینکه هزار بنده آزاد کنم و هزار اسب  زین لجام کرده در راه خدا بدم یعنی به جهاد بفرستم.