حدیث از اصول کافی لد 4 صفحه 178 باب در اینکه گناهان بر سه کونه اند

 عبد الرحمن بن حماد  در حدیثی  مرفوع از برخی  از اصحابش نقل کند که امیرالمومنین  ع  در کوفه  بر منبر بر آمد  خدا را سپاس گفت  و ستایش کرد سپس  فرمود  ای مردم همانا گناهان سه گروهند  اینرا فرمود و خاموش نشست  واز سخن گفتن خود داری کرد حبه عرنی  که یکی از اصحاب  آنحضرت بود بوی عرصکرد ای امیر مومنان  فرمودی گناهان سه گونه اند  ودم فرو بستی  فرمود  من  آنها را یاد نکردم جز اینکه  میخواستم  شرح  دهم ولی تنگی نفسی بر من عارض شد  که میان من  وسخنم حائل شد  آری گناهان سه گونه اند  گناهی که آمرزیده است  و گناهی که آمرزیده نشود و  گناهی که بر صاحبش هم امیدوار وهم بیمناک  عرض کردم ای امیرالمومنین آنهارا برای ما بیان فرما فرمود آری  اما گناه آمرزیده گناه ان بنده ای است که خداوند اورا در دنیا بر گناهش عقوبت کند  پس خدا بردبارتر و کریمتر از آن است که بندهخودرادوبار عقوبت کند واماگناهی که امرزیده نشود ستمکاریهایی است که بندگان برخی ببرخی کنند  زیرا چون خداوند  تبارک و تعالی بوسیله پیغمبران و احکام  بر خلقش عیان شد  برخودش سوگند یاد کر ده و فرمود ه است  باعزت وجلالم سوگند که ستم هیچ ستمکاری   بدون کیفر  از من  نگذرد  گر چه زدن مشتی  بمشتی  باشد  یا مالیدن  دستی بد ستی باشد از روی لذت  و هوسرانی  وگر چه شاخ زدن  شاخداری به بی شاخی باشد پس برای بندگان از یکدیگر فصاص گیرد تا ستمی از کسی بر کسی  بدون کیفر نماند  سپس آنهارا خداوند  برای حساب  بر انگیزد  و اما گناه سوم  گناهی است که خداوند ب  خلقش پنهان داشته و توبه از ان ابر گنهکار روزی کرده و ب وصعی  در آمده که از گناهش  بیمناک وبپروردگارش  امیدوار است پس ما برای او  یعنی این شخص گنهکار  همان حال را  داریم که خودش ان حال را برای خود دارد امید رحمت ب رای او داریم  واز عذاب نیز بر او بیمناکیم

حدیث از اصول کافی جلد 2 صفحه 302 حدیث از اصول

حدیث از اصول کافی جلد 4 صفحه 178

   1 عبدالرحمن بن حماد در ح دیثی مرفوع برخی از اصحابش نقل کند که امیرالمومنین  ع در کوفه بر منبر  بر آمد خدا را سپاس  گفت ستایش کرد سپس فرمود ای مردم همانا گناهان سه کو نه اند این را فرمود  و خاموش نشست  واز سخن گفتن خودداری کرد حبه عرنی که یکی از اصحاب آنحضرت بود بوی عرصکرد ای امیر مومنان فرمودی گناهان سه گونه اند دم ف و بستی فرمود  من انهارایاد نکردم جز اینکه میخواستم  شرح دهم ولی تنگی نفسی بر من عارض شد که میان  من و سخن محافل شد آری گناهان  سه گونه اند گناهی که آمرزیده است و گناهی که آمرزیده نشود و گناهی که بر  صاحبش هم امیدوار و هم بیمناکیم عرصکرد ای امیر مومنان آنها را برای ما بیان فرما فرمود  آری اما گناه آمرزیده  گناه ان بنده ای است که خداوند اورا در دنیا بر گناهش  عقوبت کند  پس خدا بردبارتر و ک ریمتر از آن است  که بنده خودرا دو بار عقوبت کند و اما گناهی که امرزیده نشود ستمکاریهایی است که بندگان برخی ببرخی کنند زیرا  چون خداوند تبارک و تعالی   بوسیله پیغمبران و احکام بر خلق اش عیان شد   

غافلگیر کردن باهستگی و تدریج اصول کافی جلد 4 صفحه 188

 باب استخراج و غافلگیر  کردن  باهستگی وتدریج 1 حضرت  صادق  ع  فرمود همانا چون خداوند  خوبی بنده ای را خواهد  وان بنده ای را خواهد وان بنده گناهی  مرتکب شود  خدا دنبالش اورا کیفری دهد استغفار را بیاد او اندازد وچون برای بنده ای بدی خواهد واو گناهی  کند بتدریج و آهستگی آنهارا غافلگیر کنیم واز راهبه ایه ندانند سوره اعراف آیه 182 یعنی سبب دادن نعمت هنگام ارتکاب گناهان

حدتی از اصول کافی جلد 4 صفحه191

 آبونمان جعلی از حضرت باقر  ع  حیث کند که فرمود ای بونعمان مردم تو را بخودت مغرور نکنند و با مدح و ستایشت تو را از خودت غافل تکانند زیرا  سرای کار وارداتی بتو رسد نه بانها ورودت را چنین و چنان یعنی سخنان بیهوده بپایان مبر زیرا بات و کسی هست که کردار تو را بر تو نگهدارت و یاد داشت کند و نیکی کن و زیرا من ندیده ام چیزی را برای تدارک گناه گذشته و کهنه بهتر و شتابگر از کردار نیکی که تازه باشد

حدیث از اصول کافی جلد 2 صفحه 302

اصبع بن نبافته از امیر المومنین ع  راجع بقول خدایتعلی  مرا و پدر و مادرت  را سپاسگزاری آشیانها واجب کرده آنهایند که علم از آنهایند که علم از آنها تراوش کند حکمت را  پس از مرگ خود بارث گذارند و مردم باطاعتشان مامورند و خدا پس از آن فرماید  سر انجام بسوی منست و سر انجام بندگان بسوی خداست راهنمایشهمان پدر وما در هستند سپس خدا روی سخن را متوجه پسر  خنتمه رفیقش نموده یعنی  عمر وا بو بکر زیرا خنتمه نام مادر عمر است و نسبت خاص وعام پیعمبرواسیر مردم فرموده است و است واگر با تو ستیزه کنند که بمن شرک آوری آوری یعنی از پیش خود در باره وصایت سخنی گویی  و از آنکه دستور اطاعتش داری بر گردی واز آنها فرمان مبر و سخنشانرا مشنو  سپس  خدا روی سخن را متوجه پدر و مادر نموده و فرموده است  در دنیا بن یکی همدمان باش  یعنی  فضیلت آنها را بمردم  بشناسان و بروش آنها دعوت کن و همین است معنی قول خدا و راه کسی را که سوی من بازگشته پیروی کن سپس باز گشت شما بسوی من است پس فرمود اول بسوی خدا و سپس بسوی  بسوی ماست واز خدا پروا کنید نا فرمانی  این پدر و مادر نکنید زیرا خرسندی آنها خرسندی خدا خشمشان  خشم خدا است شرح تفسیر ظاهر آیه شریفه در باره سفارش نسبت بپذیر وما در جسمانی سپاسگزاری از آنها و خوش رفتاری  با ایرانیت ولی تا آیه چنانکه امیرالمومنی ع بیان می‌فرماید بر پدران روحانی  که پیغمبر اوصیا آنحضرت باشند منطبق میشود لیکن تطبیق جز ییاتش چنانکه مرحوم مجلسی میگوید از عریبترین  تاویلاتست و بر فرض ضدشورش از امیرالمومنی ع از بطون عتیقه است  واز ظاهر معنی لفظ بسیار دوراست و کسی آنرا داند که خود فرموده است

خدیث از اصول کافی جلد 2 صفحه307

امام صادق ع راجب به قول خدایتعالی

و از تو میپرسند ان حقیقت ، آیه 53 سوره 10 ؛یعنی انچه در باره علی علیه السلام میگویی و بگو از پروردگارم که انچه درباره علی ع میگویم حق است و شما خدا را درمانده نکنید . ابن تعلب گوید به امام صادق ع عرض کردم قربانت تعالی فرماید خود را به گردنه نینداخته. آیه 11سوره90 ؛حضرت فرمود کسی را  که خدا به برکت ولایت ما گرامیش داشته از گردنه گذشته است وماهستیم آن گردنه ایی که هر کس وارد شود نجات یابد . راوی گوید من خاموش بودم باز حصرت فرمود نمی خو اهی به تو حرفی اموزم و افاده کنم که از دنیا و انچه در انست برایت بهتر باشد عرض کردم چرا قربانت فرمود ان قول خداست و ازاد کردن بنده. آیه 13سوره 90 ؛انگاه فرمود مردم همگی برده دوزخند مگر تو و اصحابت زیرا خدا به برکت ولایت ما خانواده کردن شما را از اتش دوزخ رهایی بخشیده به حدیث 1128رجوع شود.

حدیث از اصول کافی جلد دو صفحه303

عمروبن حریث گوید قول خدای تعلی را وماننددرخت پاکی که ریشهاش بر جا  وشاحه اش سر باسمان کشیده 24 سوره14   از امام صادق ع  پرسیدم حصرت فرمود رسول خدا ص  اصل وریشه ان درخت است وامیرالمومنین ع  فرع وتنه ان و امهامان از نسل انها شاخه های ان وعلم امامان ومیوه ان وشیعیان مومن ایشان برگهای انست ایا در اندرخت چیز زیاد دیگری هست عرصکردم نه بخدا که مومنی متولد شود برگی در اندرخت پیدا میشود وچون مومنی میمیرد برگی از ان درخت میافتد شرح در این سوره مبارکه خدای متعال کلمه طیبه را بچنین درخت طیب وپاکی مثل زده وکلمه  خبیثه و نا پاک را بدرخت ناپاکی که ریشه کن شده وثباتی ندارد تشبیه فرموده است مفسرین گفته اند مقصود از کلمه طیبه نوحید است یا هر کلامیگه عبادت خدا باشد در این روایت امام صادق ع  انرا با پیعمبر و ایمه وعلم انها وشیعیانشان منطبق فرموده است و مقصود از سوال ان حصرت از عمرو که و چیز زیاد دیگری در ان درخت هست   اینستکه چون درخت عیراز ریشه وتنه  وشاخه ومیوه و برگ چیز دیگری ندارد و انطباق انها راهم با افراد مدکور دانستی پس مردم دیگر با درخت خبیث وناپاک منطبق میشوند ودر درخت طیب محلی  ندارند

حدیث ازامام باقر ع از اصول کافی جلد سه صفحه 280

  فر مود بخدا سوگند که گداردن یک حج نزد من از اینکه یک بنده ازاد کنم تا برسد به ده بنده وهفتاد بنده محبوتر است و اگر یک خانواده از مسلمین را کفالت کنم که انها را ا ز گرسنگی برهانم وپیکرشانرا بپوشانم تا ابروی انهارا نزد مردم حفط کنم نزد من ازگزاردن حجی وحجی تابرسد بده حج و هفتاد حج محبوبترتر است