حدیث از اصول کافی جلد 2 صفحه 302

اصبع بن نبافته از امیر المومنین ع  راجع بقول خدایتعلی  مرا و پدر و مادرت  را سپاسگزاری آشیانها واجب کرده آنهایند که علم از آنهایند که علم از آنها تراوش کند حکمت را  پس از مرگ خود بارث گذارند و مردم باطاعتشان مامورند و خدا پس از آن فرماید  سر انجام بسوی منست و سر انجام بندگان بسوی خداست راهنمایشهمان پدر وما در هستند سپس خدا روی سخن را متوجه پسر  خنتمه رفیقش نموده یعنی  عمر وا بو بکر زیرا خنتمه نام مادر عمر است و نسبت خاص وعام پیعمبرواسیر مردم فرموده است و است واگر با تو ستیزه کنند که بمن شرک آوری آوری یعنی از پیش خود در باره وصایت سخنی گویی  و از آنکه دستور اطاعتش داری بر گردی واز آنها فرمان مبر و سخنشانرا مشنو  سپس  خدا روی سخن را متوجه پدر و مادر نموده و فرموده است  در دنیا بن یکی همدمان باش  یعنی  فضیلت آنها را بمردم  بشناسان و بروش آنها دعوت کن و همین است معنی قول خدا و راه کسی را که سوی من بازگشته پیروی کن سپس باز گشت شما بسوی من است پس فرمود اول بسوی خدا و سپس بسوی  بسوی ماست واز خدا پروا کنید نا فرمانی  این پدر و مادر نکنید زیرا خرسندی آنها خرسندی خدا خشمشان  خشم خدا است شرح تفسیر ظاهر آیه شریفه در باره سفارش نسبت بپذیر وما در جسمانی سپاسگزاری از آنها و خوش رفتاری  با ایرانیت ولی تا آیه چنانکه امیرالمومنی ع بیان می‌فرماید بر پدران روحانی  که پیغمبر اوصیا آنحضرت باشند منطبق میشود لیکن تطبیق جز ییاتش چنانکه مرحوم مجلسی میگوید از عریبترین  تاویلاتست و بر فرض ضدشورش از امیرالمومنی ع از بطون عتیقه است  واز ظاهر معنی لفظ بسیار دوراست و کسی آنرا داند که خود فرموده است

خدیث از اصول کافی جلد 2 صفحه307

امام صادق ع راجب به قول خدایتعالی

و از تو میپرسند ان حقیقت ، آیه 53 سوره 10 ؛یعنی انچه در باره علی علیه السلام میگویی و بگو از پروردگارم که انچه درباره علی ع میگویم حق است و شما خدا را درمانده نکنید . ابن تعلب گوید به امام صادق ع عرض کردم قربانت تعالی فرماید خود را به گردنه نینداخته. آیه 11سوره90 ؛حضرت فرمود کسی را  که خدا به برکت ولایت ما گرامیش داشته از گردنه گذشته است وماهستیم آن گردنه ایی که هر کس وارد شود نجات یابد . راوی گوید من خاموش بودم باز حصرت فرمود نمی خو اهی به تو حرفی اموزم و افاده کنم که از دنیا و انچه در انست برایت بهتر باشد عرض کردم چرا قربانت فرمود ان قول خداست و ازاد کردن بنده. آیه 13سوره 90 ؛انگاه فرمود مردم همگی برده دوزخند مگر تو و اصحابت زیرا خدا به برکت ولایت ما خانواده کردن شما را از اتش دوزخ رهایی بخشیده به حدیث 1128رجوع شود.

حدیث از اصول کافی جلد دو صفحه303

عمروبن حریث گوید قول خدای تعلی را وماننددرخت پاکی که ریشهاش بر جا  وشاحه اش سر باسمان کشیده 24 سوره14   از امام صادق ع  پرسیدم حصرت فرمود رسول خدا ص  اصل وریشه ان درخت است وامیرالمومنین ع  فرع وتنه ان و امهامان از نسل انها شاخه های ان وعلم امامان ومیوه ان وشیعیان مومن ایشان برگهای انست ایا در اندرخت چیز زیاد دیگری هست عرصکردم نه بخدا که مومنی متولد شود برگی در اندرخت پیدا میشود وچون مومنی میمیرد برگی از ان درخت میافتد شرح در این سوره مبارکه خدای متعال کلمه طیبه را بچنین درخت طیب وپاکی مثل زده وکلمه  خبیثه و نا پاک را بدرخت ناپاکی که ریشه کن شده وثباتی ندارد تشبیه فرموده است مفسرین گفته اند مقصود از کلمه طیبه نوحید است یا هر کلامیگه عبادت خدا باشد در این روایت امام صادق ع  انرا با پیعمبر و ایمه وعلم انها وشیعیانشان منطبق فرموده است و مقصود از سوال ان حصرت از عمرو که و چیز زیاد دیگری در ان درخت هست   اینستکه چون درخت عیراز ریشه وتنه  وشاخه ومیوه و برگ چیز دیگری ندارد و انطباق انها راهم با افراد مدکور دانستی پس مردم دیگر با درخت خبیث وناپاک منطبق میشوند ودر درخت طیب محلی  ندارند

حدیث ازامام باقر ع از اصول کافی جلد سه صفحه 280

  فر مود بخدا سوگند که گداردن یک حج نزد من از اینکه یک بنده ازاد کنم تا برسد به ده بنده وهفتاد بنده محبوتر است و اگر یک خانواده از مسلمین را کفالت کنم که انها را ا ز گرسنگی برهانم وپیکرشانرا بپوشانم تا ابروی انهارا نزد مردم حفط کنم نزد من ازگزاردن حجی وحجی تابرسد بده حج و هفتاد حج محبوبترتر است

حدیث 21 اصول کافی جلد سه صفه 204امام صادی ع میفرمود

از مناجاتهای خدای عزوجل با موسی علیه السلام این بودکه ای موسی بدنیا  تکیه مکن مانند تکیه کردن ستمگران و تکیه کردن کسی که آنرا پدر و مادر خود دانسته ای. موسی اگر تو را بخودت واگذارم که به آن بنگری محبت و رونق دنیا بر تو چیره شود. ای موسی در کار خیر با اهلش مسابقه گذار و بر آنها پیشی گیر زیرا کار خیر مانند اسمش نیکو و پسندیده است و انچه از دنیا را که بدان احتیاج نداری رها کن و به فریب خورندگان بدنیا و بخود واگذاشتگان منگر بدانکه اغاز هر فتنه ای محبت دنیاست و بر مال زیاد هیچکس غبطه مخور زیرا مال بسیار مایه گناه بسیار است نظر به حقوق واجبه و بحال کسی که مردم از او خشنودند غبطه مبر تا بدانی خدا هم  از او خشنود است و نیز بحال مخلوقی که مردم از او اطاعت کنند غبطه مبر زیرا اطاعت و پیروی نا حق مردم از او باعث هلاکت او و پیروانش باشد.

امام صادق ع از اصول کاقی جلد سه صفحه 158

خلق و خوی بخششی است که خدای عزوجل به مخلوقش عطا می کند برخی از آن غریزی و فطری وبرخی از ان نیت است  یعنی با تصمیم و اکتساب و تمرین پیدا میشود و غریزه و فطرت ثانوی میگردد عرض کردم کدامیک از این دو بهتر است فرمود انکه غریزه دارد و بر آن سرشته شده و غیر آن  نتواند کند و آنکه نیت دارد به سختی خود را به صبر بر طاعت و امید دارد پس این بهتر است برخی از اخلاق حمیده مانند سخاوت و حیا و غیرت و صبر در بعضی از مردم سرشته شده و فطری و ذاتی آنها است و صفات نیک دیگری در همین اشخاص یااشخاص دیگر به نحو اقتضا و عاریه قرار دارد که اگر انسان روی انها تمرین کند خود را به سختی به انها وادارد به تدریچ ممکن است همان اخلاق و صفات مانند دسته اول ملکه راسخه انها  گردند که نتوانند از ان تجاوز کنند و دست بردارند و پیداست که از نظر واقع وحقیقت و بدون ملاحظه دارد تکلیف دسته اول بهتر است وهر کس انها را طالب تر ولی از عالم تکلیف و ثواب و عقاب فضیلت با دسته دوم است زیرا انها با تحمل و رنج و مشقت به دسته اول رسیده اند و تحمل رنج مشقت نزد خدا بی ثواب و پاداش نباشد.

حدیث امام صادق علیهااسلام

فرمود گام برداشتنم برای بر آوردن حاجت برادر مسلمانم نزد من محبوبتراست ، از اینکه هزار بنده آزاد کنم و هزار اسب  زین لجام کرده در راه خدا بدم یعنی به جهاد بفرستم.