اصول کافی جلدگ3 ص 245 حدیث 1

مسعد ت بن صدقه گوید شنیدم شخصی از امام صادق ع پرسید ایمان کسبکه حق او و برادریش بر عهده ماست چگونه است و از چه راه ثابت شود و بچه وسیله باطل میشود امام فرمود همانا ایمان دوگونه ملاحضه میشود یکی از اندو انستکه از رفیقت برای تو نمایان میشود پس هر گاه مثل عقیده خودت از رفیقت برای تو نمایان شدحق دوستی و برادری او ثابت  میشود مگر انکه خلاف انچه را نسبت بخود گفته اظهار کند پس هرگاه چیزی از او صادر شود که ضد انچه را بتو اظهار کرده بتوانی استدلال کنی از انچه را وصف نموده خارج شود و انچه را اظهار کرده نقض کند مگر انکه ادعا کند انچه را انجام داده از راه تقیه بوده با وجود این ملاحظه شود اگر از اموری باشد که تقیه در ان ممکن نیست ازاو پذیرفته نگردد زیرا تقیه مواردی دارد که هرکه انرا ازموده ودش بیرون برد برایش درست باشد و توضیح مورد تقیه مثل اینستکه مردم بدی فرمان و کردارشان بر خلاف حق جاری و اشکار شود پس مومن هر عملی را که از نظر تقیه در میان انهاانجام دهد که به تباهی دین منجرنگردد جایز است  شرح قسم دوم ایمان که در این ذکر نشده و بوضوحش واگذار گشته از کثرت معاشرت و رفاقت شخص یفین بایمان او حاصل شود بنحویکه احتمال شک و تردیددر ان راه نداشته باشد