اصول کافی جلد 1 ص 284 حدیث 2

مگر مردم مقام و منزلت امامت را در میان امت میدانند تا روا باشد که به اختیار و انتخاب ایشان واگذار شور همانا امامت قدرش والاتر و شانش بزرگتر و منزلتش عالیتر و مکانی منیعتر و عمقش گودتر از آن است که مردم با عقل خود به آن رسند با باریشان دریابند و با انتخاب خود امامی منصوب کنند همانا امامت مقامی است که خدای عزوجل بعد از رتبه نبوت و خلوت در مرتبه سوم به ابراهیم خلیل ع اختصاص داده و به ان پذیرد مصرفش ساخته و نامش را بلند و استوار نموده و فرموده ص124 بقره همانا من تو را امام مردم گردانیدن ابراهیم خلیل ع از نهایت شادیش به ان مقام عرض کرد از فرزندان من هم خدای تبارک و تعالی فرمود پیمان و فرمان من به ستمکاران نمی رسد پس این آیه امامت را برای ستمکاران تا روز قیامت باطل ساخت و درمیان برگزیدگان گذاشت سپس خدای تعالی ابراهیم را شرافت داد و امامت را در فرزندان برگزیده و پاکش قرار داده و فرمود 72 انبیا و اسحاق و یعقوب را اضافه به اون بخشیدیم و همه را شایسته نمودیم و ایشان را امام و پیشوا قرار دادیم تا به فرمان ما رهبری کنند و انجام کارهای نیک و گذاردن نماز و دادن زکات را به ایشان وح ی نمودیم آنها پرستندگان ما بودند پس امامت همیشه در فرزندان او بود و در دوران متوالی و یکدیگر اسم میبردند تا خدای تعالی به پیغمبر ما به ارث داد و خود او جل و تعالی فرمود آیه 68 سوره 3 همانا سزاوارترین مردم به ابراهیم پیروان او و این پیغمبر و اهل ای مانند خدا ولی مومنان است پس امامت مخصوص ان حضرت گشت و او به فرمان خدای تعالی و طبق آنکه خدا واجب ساخته بود و آن را به گردن علی نهاد و سپس در میان فرزندان برگزیده او که خدا به آنها علم و ایمان داده جاری گشت و خدا فرموده 56 سوره 30 آنها که علم و ایمان گرفتند بودند گویند کتاب خدا تا روز رستاخیز به سر برده ای پس امامت تنها در میان فرزندان علی است زیرا پس از محمد پیغمبری نیست این نار آنان از کجا و به چه دلیل برای خود امام انتخاب میکنند همانا امامت مقام پیغمبران و میراث اوصیا همانا امامت و مقام امیر المومنین و میراث حسن و حسین ع است