اصول کافی ج 4 ص 53 حدیث 7
حماد بن بشیر گوید شنیدم از حضرت صادق ع که فرمود رسولخدا ص فرموده خدای عزوجل فرماید هر که بدوستی از من اهانت کند بتحقیق برای جنگ با من کمین کرده است و هیچ بنده بچیزی بمن تقرب نجوید که نزد من مجبوب تر از انچه بر او واجب کرده ام باشد و همانا او بوسیله نماز نافله بمن نزدیک شود تا انجا که من اورا دوست بدارم. و هنگامی که اورا دوست بدارم گوش او شوم همان گوشی که با ان میشنود و چشم او گردم همان چشمی که با ببیند وزبانش شوم همان زبانی که با ان سخن گوید و دست او گردم همان دستی که با ان بگیرد اگر مرا بخواند اجابتش. کنم و اگر از من خواهشی کند با بدهم و من در کاریکه انجام دهم هیچگاه تردبد نداشته ام مانند تر دیکه در مرگ مومن دارم زیرا او مرگ را خوش ندارد و من نا خوش کردن اورا. توضیح شرح این حدیث و پاره تو ضیحات مر بوط بان در ذیل حدیث 8 بیاید حدیث 8 حضرت باقر ع فرمود چون پیغمبر ص را باسمان بردند عرضکرد پروردگارا حال مومن نزد تو چگونه است فرمود ای محمد هر که بدوستی از من اهانت کند اشکارا بجنگ من امده و من بیاری دوستانم از هر چیز شتابانترم من در هر کاری که انجام دهم ان اندازه تردید ندارم که در بارهء وفات مومن تردید. دارم او از مرگ بدش اید و من ناراحت کردن اورا خوش ندارم و براستی بر خی از بندگان مومن من هستند که جز توانگری انانرا اصلاح نکند و حالشان را نیکو نسازد و اگر بحال دیگری اورا در اورم نابود و هلاک. گردد و هیچیک از بندگانم بمن. تقرب نجوید با عملیکه نزد من محبوبتر باشد از انچه بر او واجب کرده ام و بدرستیکه بوسیله نماز نافله بمن تقرب جوید تا انجا که من دوستش دارم و چون دوستش دارم انگاه گوش او شوم که بدان بشنود و چشمش شوم که بدان ببیند زبانش گردم که بدان بگوید و دستش شوم که بدان بر گیرد اگر بخواندم اجابتش کنم اگر خواهشی از من کند باو بدهم
