اصول کافی ج 4 ص 85 حدیث 6

 امام صادق ع فرمود امیرالمومنین ع  بمنبر بالا میرفت میفرمود برای مسلمان سزاوار است که از رفاقت با سه کس اجتناب کند بیباک در گفتار وکردار و هرزه و احمق و دروغگو. اما شخص بی باک و هرزه در کار خودرا برای تو زیتت دهد ودوست دارد که تو هم مانند او باشی در کار دین ک اخرتت تو را یاری نکند و رفاقت با او  جفا و سخت ولی ارد  ورعت و امدش برای تو ننگ وعار است و اما احمق پس   بخیر و خوبی تو دستور ندهد ودر دفع. شر از تو امیدی  باو نیست اگرچه خودرا بتعب و رنج اندازد چه بسا بخواهد که بتو سودی برساند ولی بواسطه حماقتش بتو زیان رساند پس مرگ او بهتر زدگیش باشد و خموشیش به از سخن گفتن است و دوری به از نزدیکی است و اما دوروغگو هیچگاه زندگی زندگی بهمراهی او برتو گوارا نیست گفته تو را نزد دیگران برد و حدیث دیگران را نزد تو ارد و هر گاه داستانی  داستانی را باخر رساند داستان دیگری بدنبالش افراید تا انجا که بسا راست گوید ولی باور نکنند و میان مردم دشمنی اندازد ودر سینه مردمان کینه برویاند  پس از خدا بترسید وحودرایابید که بت چه کسی رفاقت میکنید و طرح دوستی مبافکند