اصول کافی ج 4 ص202 حدیث 1
حضرت باقر ع فرمود هرکه مومن باشد و کار خیری در زمان ایمانش کرده باشد سپس فتنه ای دچار او گردد و کافر شود پس از کفر توبه کند و دوباره مومن گردد هر چه کار خیر در زمان ایمانش کرده است نوشته شود ودر جساب اید و این کفری که پس ازان توبه گند و دو باره مومن گردد هرچه کار خیر در زمان ایمانش کرده است نوشته شود و در حساب اید و این کفری که پس از ان توبه کرده انها را باطل نکند ص 203 دیث 1 امام باقر فرمود همانا خداوند بندگان خاصی دارد که از بلا انها را نگهدارد پس در عافیت انان را زنده بدارد در عافیت روزیشان دهد در عافیت بمیراند ودر عافیت مبعوء شان ،کند ودر عافیت در بهشت انانرا را سکونت دهد 2 اسحاق بن عمار گوید از حضرت صادق ع شنیدم که میفرمود خدای عزوجل خلقیرا افرید افرید که از بلا بدانها دریغ دارد انها را در حال عافیت افرید ه ودر عافیت زنده داشته ودر عافیت زنده داشته ودر عافیت بمیراند وبا عافیت ببهشتان برد نیز حضرت صادق ع فرمو.د برای خدای عزوجل خواصی از بندگان هستند که بنعمت خود انانرا خوراک دهد و بعافیت خود بدانها بخشش کند و بر حمت خود انان را ببهشت برد بلاها وفتنه ها بر انها بگذرندو هیچگونه زیانی بانان نرسانند
