اصول کافی ج۳ ص ۳۷۰ حدیث ۴

امام باقر ع فرمود هیچ نکبتی به بنده نرسد پایش بسنگی نخورد  مگر بسبب گناهی و آنچه خدا از آن می‌گذرد  بیشتر است  ۵ امیرالمؤمنین ع می فرمود تو که اعمال رسوا کننده مرتکب شده ای خنده دندان نما مکن و کسیکه گناهانی کرده از بلاهای شبگیر و پیش امدناگهانی نباید ایمن باشد  ۶ ابی اسامه گوید شنیدم امام صادق ع می‌فرمود بخدا پناه برید از سطونهای خدا در شب و روز عرضکردم سطونهای خداجدا چیست فرمود  مواخذه بر گناه  ۸ امام باقر ع فرمود  همانابنده مرتکب گناه‌ می‌شود و روزی از او بر گناه می‌گردد  شرح مقصود گناهانی است که تنگی روزی می آورد و آن هم نسبت باشخاصیکه خدایتعالی بخواهد آنها را در دنیا بدینوسیله کیفر دهد و گرنه بسیاری از گنهکاران با توسعه رزق و زندگی مرفه در دنیا دیده می‌شود  ۹ رسول‌خدا  ص ملعونست ملعون کسیکه پرستش دینار و در هم کند پول  پرست باشد ملعونست  ملعون کسیکه نابینایی را کور کند کسی را دینی را برای خود انتخاب نکرده و سر گردانست بکار و ضلالت کشاند ملعون ملعون کسیکه با چارپایی نزدیکی کند ۱۱ امام صادق ع می‌فرمود همانا گناه بنده را از روزی محروم می‌دارد  ۱۲ امام باقر ع فرمود مردی مرتکب گناهی می‌شود و روزی از او کناره می‌گیرد و این آیه تلاوت فرمود زمانیکه قسم خوردند که صبحدم آنها بچیند انشاالله نگفتند بدان‌جهت از جانب پروردگارت بلایی بر آن چرخید و آنها خوابیده بودند ۲۷ سوره ۶۸  شرح مرحوم مجلسی از تفسیر الجوامع طبرسی نقل کند که مردی در دو فرسنگی صنعا یمن با غی داشت که مخارج مالش را از آن بر می‌داشت و باقی را بفقرا صدقه میداد و هر چه را داس نمی گرفت از گندم و جو و آنچه چیده نمیشد از انگور و آنچه ته بساط باقی میماند از خرما برای فقرا می‌گذاشت و اینها نیز مقدار زیادی میشد چون آن مرد وفات کرد پسرانش گفتند اگر ما بروش پدر رفتار کنیم زندگی بر ما سخت شود زیرا ما عیال واریم لذا سوگند یاد کردند که صبح زود بروند و تا فقرا نیامدند محصول باغ را بچینند و برای تصمیم و سوگند خویش انشاءالله نگفتند و خدا هم در آنشب آتشی فرستاد تا همه باغ را بسوخت