اعتراف بگناهان وپشیمانی از آنها - اصول کافی ج4 ص 157 حدیث 1

1- علی احمسی  از حضرت باقر ع حدیث کند که فرمود بخدا سوگند از گناه نجات نیابد و رها نشود جز کسی که بدان اعتراف کند. گوید و نیز ان حضرت ع فرمود در توبه پشیمانی کافی است شرح مجلسی ره در قسمت اول حدیث گوید یعنی اعتراف کند که گناه است زیرا کسی که گناهی مرتکب گردد انکار کند که این گناه است و انرا حلال بشمارد چنین کسی کافر است و توبه اش پذیرفته نشود واگر مقصود از اعتراف به گناه توبه باشد پس ممکن است ان را بر نجات کامل یا نجات قطعی حمل کرد زیرا بدون توبه شخص گنهکار در تحت اراده حق تعالی است اگر خواهد اورا عذاب کند واگر خواهد از او درگذرد و ممکن است حمل کرد با آنچه خبر پنجم بدان دلالت کند و در قسمت دوم گوید کفی بالندم توبه ظاهر اینست که مقصود پشیمانی کامل است که مستلزم تصمیم بر ترک آن در آینده باشد وگرنه ظاهرش که مجرد اکتفاء به پشیمانی باشد منافات با سابر اخبار دارد که دلالت  بر تصمبم بر ترک در آینده نیز دارد.

* * *